mannarætti, lat meg tá straks vísa aftur hasa romantisku røvarasøguna, at “hjúnabandið byggir á kærleika”. Nei, tað ger tað ikki. Hevur ongantíð gjørt tað. Hjúnabandið byggir ikki á kærleika, men er motivið fyri

henni feilti. - Tá eg kom inn í viðtaluhølið, spyr læknin meg, um eg júst hevði runnið. Eg svaraði nei og segði, at eg hevði bara sitið í bíðirúminum. So mátaði hon pulsin, sum vísti seg at vera 120, og

fullum álvara, hóast lítið man vera at ivast í, at hann saktans kundi hildið fram, um hann legði í. – Nei, nú man vera frægast at gevast, tí tað var bara upp á tross, at eg tók henda veturin aftrat, tí eg

munur var yvirførdur til tónleikin, hevði eg ikki sagt meg at vera ein, sum ger kristnan tónleik! Nei, heldur ein, sum ger tónleik sum kristin. - Eg skrivi og syngi um tunglyndi og gleði, um at vera sannførdur

handritið annars lýkur faklig krøv.” Hetta brotið er ikki neyðugt at vera løgfrøðingur fyri at skilja. Nei, tað man hvør 1. floks næmingur skilja, hví hava tit so ilt við at skilja hetta brotið Jóannes Dalsgaard

Kambsdali, o.s.v., men tá talan var at onnur møguliga skuldu gjalda nakað av tunlinum til Sandoynna, nei tá var alt á gosi… Vit hava goldið til hini, uttan himpr í langa tíð, hví leika tey so í??? Harumframt

húsarhaldinum, sum fáast við list. KP: Men ikki er óvanligt, at kvinnur raðfesta seg sjálvar síðst RM: Nei, tað er tíverri rætt. Støðan er sjálvandi lutvíst lívfrøðiliga treytað við tað, at vit føða børn. Tað

at vit hildu føðingardag fyri honum. Men hettar var ikki tí, at hann so fegin vildi vera feiraður, nei hettar var fyri at halda familjuni saman. Altíð vóru føðingardagarnir líka hugnaligir. Tað var ikki

ein tá onkuntíð kennir seg sum eina nál í eini hoyrúgvu. Men hesum vísir staðiliga Ragnar aftur. - Nei, eg haldi tað er øvugt! Av tí at ein kemur úr einum so lítlum landi sum Føroyar, og frá einum so fámentum

fundarboð at koma til Viðareiðis, kann vera har tveir tímar seinni! Men sumbingurin má aloftast siga: Nei, eg kann ikki koma fyrr enn í morgin, tí ikki er koyrandi! Løgtingið samtykti í fjør, at vit skulu