íð á stendur. - Tá tær ungu ynskja sær frí, so ringja tær bara til Kirstin. Hon dugir illa at siga nei. Tað er helst tí at júst umsorganararbeiði fellur henni lætt, tí henni dámar tað væl. Kirstin er u

verður lisið. Fyri mong hevði hetta bert verið ein lítil feilur, men soleiðis var ikki hjá Sigrid. - Nei, hjá mær var hetta ein so stór fadesa, at eg gavst snøgt sagt at vera deknur, minnist hon aftur á.

løttum og njóta løtuna. Njóta, at summarið og lívið eru í besta blóma. Ikki bara ljósu húgvuknokkarnir, nei – allir knokkar eiga at njóta løtuna, tí hóast árstíðirnar ganga í ringrás, og ljósið altíð kemur aftur

lyfta høvdinum og siga: »Nu tror jeg vi har snakket nok! Skal vi ikke se at få bestilt noget!« ? ? ? Nei, danir fara neyvan at hjálpa okkum at menna samfelagið. Teir halda tað vera í fínasta lagið um vit

ein »kókibók«, soleiðis sum vit vanliga skilja tað, tí hon vendir sær til tey pro­fessj­o­n­ellu. – Nei, málbólkurin er kokk­ar ella fólk, sum nær­m­ast hava ein øran áhuga í mati, sigur Johanens Jen­sen

tvørkynd eru sjáldan við í veitsluni yvirhøvur. Tey verða ikki roknað sum ein partur av diversitetinum. Nei, vit eru als ikki komin hartil, sum vit eiga at vera. Vit síggja enn, at fólk eru fyri mismuni, hildin

Páll á Reynatúgvu, summargestur í Svínoy. “A very charming ferry”, søgdu Niðurlendsku ferðafólkini, hendan dagin vit við Másanum, settu kós móti Svínoy. Fýra ára gamli sonur okkara var av heilt aðrari

Brennioljuavgjaldið átti at verið avtikið - sum Sambandsflokkurin ætlaði: Sambandsflokkurin legði í vár fram uppskot um at avtaka oljuavgjaldið, tí vit sóu hvønn veg leiðin bar - nevniliga drepandi ol

tykkum tað alt.” 1. Mósebók, kap. 9, v. 3 “Ikki tað, sum inn fer í munnin, ger menniskjað óreint; nei, tað sum út fer av munninum, ger menniskjað óreint.” Matteus, kap. 15, v. 11 “Men Andin sigur beint [...] og hatta, hví siga tey at vit ikki kunna brúka urtina? Hvat er tað fyri nakað hjá teimum at siga, “nei, tú kanst ikki brúka urtina, hon fer at fáa teg at gera uppreistur.” Ímóti hvørjum?!” – Bob Marley

átti at givið ommudóttrini ein pakka við nálum. Tað er gott hjá eini gentu at eiga sær nakrar nálir. Nei, nú eri eg býtt, tað er eitt sindur tíðliga, tá hon bara er 4 dagar gomul. Men nú veit eg, eg gevi [...] var, sum gjørdi hana so fjálturstungna. Tað sveið í eyganum, men ikki var tað av nakrari rullupylsu. Nei, tað var saltið í tárunum, sum hon hevði grátið í vitloysinum. Hon ætlaði sær júst at siga okkurt við