hann. - Men eg vildi nógv heldur fingið eina ordiliga løn fyri tað, eg geri. Fekk eg eina løn, tað bar til at liva av, hevði eg ikki gjørt hetta her, sigur Fernando. Gomul útgerð Fernando arbeiðir á einum
drúgt prát aftur og fram skylti Karin, at tíðin sum so ongastaðni búði. Hon skilti eisini, at tað bar til at nýta tíðina og skapa nakað virðismikið og leggja verk úr hondum. Hin gamli maðurin og Karin
úr veðnum, men samráðingarmenn Skotlands og seinni Stórabretlands bóru seg undan og søgdu at tað bar teimum ikki til at samráðast av tí at teir ongar instruksir høvdu fingið frá stjórn síni um hetta mál
Men hetta vísir, hvussu støðan var. Hann noyddist at gera nýggj orð fyri tey andaligu hugtøkini. Tí bar ikki til frá degi til dags at fáa føroyska málið inn í kirkjurnar. Har mátti eitt stórt fyrireikin
teimum aftur í Føroyingafelag. Altíð tosaðu vit føroyskt við teir og teir íslendskt við okkum, og væl bar til at skilja hvønn annan. Teirra fosturlandsalskur og sjálvbjargnisandi rein við okkum og hugtók okkum
einaferð sløkkiliðsfólkunum hjartaliga fyri tað stóra arbeiði, tey gera millum ár og dag, og hann bar eisini leiðsluni í SKS eina hjartans tøkk fyri sera gott samstarv. - Somuleiðis vil eg takka øllum
hava tað jú altíð verið avmarkingar, sum tó hava flutt seg. Tá alingin bar var innast á føroysku firðunum, bleiv sagt, at tað bar bara til at ala 2.-3.000 tons, men tað talið fór upp á 15.-16.000 tons
Flokkurin hevði góðtikið privatiseringar og skattalættar, men gav samstundis tekin um, at tað bar ikki til at varðveita støðið á vælferðarsamfelagnum. Eitt nú varð stuðulin til heilivág skerdur, [...] javnaðarfólk sendu út almenna eftirlýsing eftir Gerhardi Lognberg, løgtingsmanni. Eftirlýsingin bar heitið »Kom til arbeiðis, Gerhard!” Ósemjan kom, tí Lognberg hevði sagt sína hugsan alment um politikkin
hjarta her og nú. – Tílík boð verða bert givin við lívsvanda, sigur Ólavur. Nú byrjaði tann harðasti bardagin av øllum. Tað einasta, sum kundi bjarga Ólavi nú, var eitt nýtt hjarta. Men einki hjarta kom [...] blómurnar og eg tók moldina frá konuni. Nakað hevur hon hugsað, hvat tað var fyri eitt mannfólk, sum bar blómur og læt sína konu við stórum búki taka ta tungu moldina, sigur Jona smáflennandi. – Ja, tað hava
søga um kundan sum ringdi til ein handil at biðja ørindadrongin koma við onkrum smátingi. Nei, hetta bar ikki til. Hann var júst farin til Kirkjubø við eini stoppinál! Eg kom víða um og kendi hvørja abeiðskonu [...] Hetta var eisini forkunnugur og góður døgurðamatur. Tað var byrjað tíðliga uppá árið at slakta. Tað bar til at fáa feskt kjøt úr Smæruni longu á Ólavsøku, tveir mánaðir áðrenn vanliga fjalltíð, sum var seinast
