heldur um hugskotið at koyra »Bládýpið« út á keiuna til hinar bingjurnar. sigur Tróndur Patursson - Nei, tað haldi eg ikki er rætt. Tað svarar eitt sindur til at Listasavnið skilur seg av við eitt av hø
eftir støðunum, men hann møtir líkasum mótstøðu, tá okkurt skitið er fyri. Tað føli eg beinanvegin. – Nei tú. Mítt lív er ikki so nógv øðrvísi enn hjá øðrum. Eg havi so valt ikki at seta meg í ein stól, hendur
valdið? Er ikki fólkaræði í landinum? ? Eftir at hava verið partur av skipanini í tvey ár, má eg svara nei. Víst hava vit reglulig og loynilig val - men tað er ikki nokk. Okkara demokrati fungerar ikki. ? Nær
yvirskipað og at onki stendur í henni um, hvussu tey trý sjúkrahúsini ítøkiliga skulu samstarva? - Nei, men hetta er ein karmur fyri, hvussu samstarvið skal vera og eg dugi rætt og slætt ikki at síggja
sigur við ein embætismann, at hann vildi fegin hitt abbason Churchill, sum viðurkendi føroyska Merkið. Nei, hetta bar ikki til, tí tað var ikki á skránni. Men tað legði Sofus líka í. Hann fór sjálvur yvir til
ørvísið og meira forkunnugt. Og tað er heldur ikki longur nóg mikið við sløgum úr fjarskotnum londum. Nei tað skal helst vera heimadyrkað, eisini um tú býrt í býunum. Býardyrking kallað tey tað, ella ’urban
Annars eru litir sum grønt og purpurlitt nógv at síggja. Eru nakrir litir man skal halda seg vek frá? - Nei, tað er tað ongantíð, men vanligt er um várið og summarið, at glaðir litir eru nógv at síggja. Teir
maðurin, sum longu tá var óvanliga búgvin í sínari list, fór at halda fram á hesi kósini. Men tíverri, nei, skrivaði hann í klummu, prentað í Sosialinum 6. januar í ár. Arbeiðir ikki fyri fjøldina – Eg eri
árum síðani. Hann segði, at hann var sera keddur av nøkrum, sum hann hevði rópt eftir mær í 1971. Nei, eg hevði ikki heilt gloymt hesa hending; men hon var farin aftur við borðinum. Samvitska hansara
neyðug at hugsa um, hvør man er, og hvat man vil avspegla við hárinum. Kunnu øll klæða allar litir? - Nei, slett ikki. Tað er ógvuliga ymiskt hvørjar litir fólk kunnu nýta. Har haldi eg, at nógv fólk fara