Dunga Oluffu og Wiener Sängerknaben. Hann fór at kava av møkum. Ein hvítur kavafeimi legðist yvir tær okker­gulu tekjurnar. Flykrurnar góvu Oluffu og teimum, sum stóðu skamt ífrá, ein nýggjan hvítan búna. Tá

brúk­ast ella ikki, skal eg ikki døma um her, men tað er givið at vit kunnu betra munandi um fólkaskúla okk­ara. Ein treyt fyri fram­burði er áhaldandi viljin til at betra viðurskiftini. Tann viljan hava vit [...] ”intellectual collec­tivity” og í einari slíkari til­gongd er tað samstarv sum er avgerandi og gevur okk­um ein leiklut um vit ynskja hann. Fyrsta stevið er tikið, men um ikki bæði almenni og privati geirin

var jú hollend­skur borgari, so eg fór tann vegin. So vísi eg passið, og passeftirlitsmaðurin sigur okk­­urt á hollendskum. Eg svari aftur, at eg dugi ikki hollendskt. Um eg ikki var hollendsk? Jú, men tað

hava trupulleikar við sær, at so nógv verður gjørt burtur úr einum smábarni. – Vit skipa altíð fyri okk­ara átøkum í samráð við løg­­regluna, og tað er um­­ráð­andi, at vit halda aftur við­hvørt, so løgreglan [...] løg­reglan skal samstarva við onnur lond, og eg veit, at myndugleikar í øðrum lond­um eru hugaðir at brúka okk­ara skipan, sigur Dirk Depover, kunningarleiðari hjá Child Focus, at enda. (Kelda: Aftenposten) --

Síðan vórðu vit sendir til Glasgow, har vit skuldu fáa nærri boð. Júst tá varð vístur ein filmur fyri okk­­um um onkran oyggjabólk í Kyrrahavinum, tað var vist Haw­aii, og vit spekuleraðu uppá, um vit mundu

bókaútgávu, sum er ein týdningarmikil og neyðugur partur av virkseminum hjá savninum til listasøgu okk­ara og gransking. Stjórin í Listasavninum vísti á, at tey hava fingið eitt sera áhugavert samstarv

køliskápinum hanga fleiri myndir av Lisu, og teirra millum eitt post­kort: ”Hey góða mamma. Tey hava biðið okk­um skriva eitt TAKK-kort til tey, sum hava gjørt ein stóran mun í lívi okkara! & eg hugs­aði beinavegin

hendurs um rís, tí eingin hjálp er komin hagar enn. - Vit hava einki at eta, men vit royna at halda okk­um á lívi við onkrum, sum vit finna, og sum kann etast, sigur eitt eygnavitni við BBC. Teir størstu

finna arbeiðspláss, tí fyritøkurnar kring Før­oy­ar eru aloftast glað um at kunna stuðla og hjálpa okk­um. Herfyri høvdu vit eitt stórt listarligt OD-tiltak í Posthúskjallaranum, har vit royndu at upplýsa

fleiri málum. Eingin kærumøguleiki er, og har eingin slíkur er, hvør vil tá siga frá síni ónøgd, um okk­urt skuldi verið, og biskpur verður sitandi? Í øllum viðurskiftum av týdningi fyri okkara lív og starv [...] lítið eftir 5 árum.” Rætt er tað, at 5 ár ikki er long tíð, men hvør hevur sagt, at vit skulu hanga okk­um í 5 ár. 5 ára starvstíð við møguleika fyri afturvali eina ferð, hevur verið eitt upp­skot, eg havi [...] bestu leiðsluskipanina til elsta og størsta trúar- og siðgevandi stovn føroyinga. Fólkakirkjan er fyri okk­um, men er Guds ogn, men júst tí hon er Guds, mugu vit gera alt okkara, at innihald og limir hennara