har teir sóu mest bulmiklir út. Málingin, teir nýttu, var m.a. tað svarta úr koli, tað reyða úr okker og tað hvíta av flintsteinum. Hetta varð bæði teknað, smurt uppá við hondunum og eisini blást uppá
samgongan ikki má fara fyri bakka vegna slatur. Ein ovurfegin løgmaður kann tí á sjálvari tjóðarhátíð okk-ara, av landsins hægsta røðarapalli beint áðrenn hann skal til at seta eitt av heimsins elstur tjóðartingum
dómsvald verður føroyskt burturav. Eg síggi fyri mær, at framtíðar formaðurin í rættarnevndini ávarar okkara framtíðar rótføroysku løgreglu og dómsvald ímóti at verða “ordiliga hysterisk”, tá talan er um
árum síðan. Vit fingu prát við javnaldrar, ið vit gingu í sama flokki við í skúlanum. Vit hugnaðu okkum við einum góðum kaffimunni saman við fólki, vit vóru konfirmeraði saman við fyri mongum árum síðan
ein minni bólkur við serundirvísing til tey, sum ikki kláraðu at fylgja við. Í hesum bólkinum endaðu okk-ara børn millum børn frá t. d. Kuba, Egyptalandi, Pólandi og frá Iran. Hanus tó so vánaligur, at skúlin
íslendingar og bretar var sera gott. Tá ið eg so komi at hugsa um tann stóra forskel, í Grønlandi bleiv okk-um noktað alt, líka drekkivatn. Hví danir vóru so ónærisligir veit eg ikki. Kríggið var ikki meira
Ynsktu danir í síni tíð at gera tað, kundu teir lættliga, so fámentir vit føroyingar vóru, útrudda okk-ara mál og mentan, eins og gjørt var av onglendingum í Hetlandi og Orknoyggjum, men danir gjørdu tað
føroyska landgrunninum. Fólk hava onkuntíð lyndi at halda, at vit bara kunnu seta oljufeløgum tey krøv, okk-um lystir, men so er ikki. Vit mugu hava í huga, at vit kappast við nógv onnur øki í heiminum um áhugan
upp undir okkum allar at murra við, so frægt vit dugdu. Út á náttina svaraði onkur hyena aftur á villini heiði, kvøldargneggj asnanna var tagnað, og tá vit so við og við fóru at remba okkum og geispa
Ein slík dagføring fer einans at styrkja um hjúnabandið, sum annars er ein viknandi institutión í okkara parti av heiminum. Orðini hjá Cameron runnu mær í hug, tá eg las tað sonevnda “tilmælið”, sum [...] nar í greiðari andsøgn til tann empiriska, løgfrøðiliga veruleikan í teimum flestu londunum í okkara parti av heiminum. Veruleikin er nevniliga, at 18 lond, primert í Vesturevropa, Suðuramerika
