Jesus sjálvur, longu langt áðrenn hann doyði, tá hann setti okkum stevnu í landi teirra livandi: »Hjarta tykkara verði ikki óttafult! Trúgvið á Guð, og trúgvið á meg! -- Í faðirs míns húsi eru mangir bústaðir

festi búð. Gráturin seg treingir á, kemur sum ein alda. Harrin hjálpa okkum má her vit ikki valda. Í hjarta føldist sorg so stór, tá pápi heim til Harran fór. A.H.

vit ganga burtur. Vissuliga, Harrin á himli høga hoyrir allar bønir og bjargar øllum, sum ynskja av hjarta at vera bjargað av honum. Takk og prís veri Jesus Kristusi fyri allan kærleika sín, og takk veri

Lukas evangelistur leggur ikki fingrarnar ímillum. Tú hoyrir ein mann, sum tosar við einum klókum hjarta, heldur enn einum køldum heila. Tú fert inn í eina verð, sum er stór, har er rúm fyri øllum tankum [...] samskiftið millum menniskju, sum ríki maður er dømi um. Lukas evangelistur er sannførdur í sínum hjarta um, at uttan ein kærleiksfullan Guð steðgaði alt lívið upp. Tú sært allatíðina, hvussu neyðugt tað

er ikki bara eitt úrslit av einum almennari raðfesting, men er í stóran mun eitt úrslit av tykkara hjarta og tykkara umsorgan. Tá eg var og vitjaði seinast, tá sá eg veruliga, hvussu vítt tykkara uppgávur [...] okkurt skal fiksast ella málast, ella tá pannukøkur ella annað gott skal tilevnast í køkinum. Av hjarta takk fyri, at tit røkja Rásina so væl, at hon gerst ein góð farleið fyri so mong. Til endans vil

okkara. Sum tit vita, er bygdin kend fyru sínar góðu kingosangarar, og hesir sálmar vórðu sungnir av hjarta og inniligari tøkk til Gud, ið hevur hildið hondina yvir okkum. Kingosálmarnir eru jú serstakir.

uttan embætisfólk. -Ríkisfundurin gevur tískil luttakarunum høvi at taka tað upp, sum liggur einum á hjarta, sigur Jóannes Eidesgaard. Løgmaður hevði fýra mál á skránni, sum hann vildi umrøða við Anders Fogh

Harumframt gongur tað út yvir trivnaðin hjá barninum, um tað ikki fær sagt tað, sum tað hevur uppá hjarta. Hetta kann elva til frustratiónir og at barnið verður harðligt, sigur Lisbeth. Hon heldur, at tað

sum barn gekk í kirkju og til altargongd, tá hoyrdi eg, at um tey, ið fóru til altars, angraðu av hjarta, kundi prestur fyrigeva teimum allar syndir teirra "við Jesu sanna likami og blóði", sum sjálvandi [...] hatar, sjey eru sál Hansara andstygd: Stolt eygu, følsk tunga, hendur, ið úthella sakleyst blóð, hjarta, sum smíðar saman ónd ráð, føtur, ið eru kvikir til tað, ið ilt er, ið talar lygn og vitnar rangt

virðismikil hvørt í síni tíð. Og fremsta fortreyt fyri at fara í holt við at prenta er at hava okkurt á hjarta, ein boðskap eina vøru ella annað. Tað hevði Niels Winther við Færingetidende , tað hevði Rasmus