vanliga var at fiska eina viku og onkuntíð 4-5 dagar. Tað var so stutt at sigla yvir á Suðurlandið. Veðrið kundi sjálvsagt eisini spæla inn. Tað varð nærum altíð lagt at í Føroyum á veg til markna. Hetta
Tey blivu tikin uppá land. Ikki var nógv í. Pápi fór síðan avstað aftur, men tá líkasum øtlaði hann veðrið. Eg gekk har og mól aftur og fram eftir bakkanum. Inn móti Álvheyggi, sum er nakað inn frá lendingini
Hov til Tvøroyri eftir einum kalva hjá trimum av manningini við Carl, sum eisini vóru við bátinum. Veðrið var gott á morgni, men út á dagin ilskaðist tað. Tá ið báturin skuldi fara aftur til Hovs klokkan
arbeiða hjá einum reiðara har, so teir kundu vinna nøkur oyru eyka. Eitt kvøldið koma boð um, at nú er veðrið batnað og vit fara út. Hesir ungu vildu fegnir tryggja sær ágóðan fyri arbeiðið, men hetta lá ikki
anin í Vági Sigla og rógva í grindabátum í Vági, hvønn leygardag kl. 14.00. Tiltakið er ókeypis. Veðrið avger hvar farið verður og hvussu leingi túrurin varir. Aftaná túrin leygardagar fæst drekkamuður
r aftur til lands. Tá stóð nógv hjá Henry. Vit vóru bert tvey fartøj á Norðhavinum, so ringt var veðrið. Tað var ofta vit fóru, tá eingin annar fór. Viðhvørt settu vit innarlaga í Djúpunum og kundu koma
Fyri nøkrum árum síðan fór eg saman við útlendskum bókavørðum norður eftir Kalsoynni. Tíverri var veðrið ikki til vildar tann dagin. Vit sóu einki, tí mjørkin lá tjúkkur; men tað, sum vit hoyrdu var jarmandi
