at minka 10 prosent í orkunýtslu næstu tvey árini, men tað merkir als ikki, at vit so fara at seta okkum upp afturá. Tað snýr seg um at verja umhvørvið sum mest, og samstundis at gerast meiri óheft at
ur til alla professionella ruskburturbeining her á landi. Og Lions-Club veteranur burturav og so: okk-ja, ”you name it” - -. Rørandi er frásøgnin um lívlanga vinarlag hansara við barndómsvinin Pola, sum
arbeiði, og tað er neyðugt, tí tað eru so nógvar kenslur knýttar at gomlu filmsrullunum, fólk lata okkum upp í hendi at yvirspæla fyri seg. Tað finnast góðar søgur aftanfyri flest allar tær filmsrullur
í sjálvum sær hava verið smáar søgur, og tískil hevur tað meira verið ein spurningur um at finna okkurt at siga til góðu myndirnar. Besta dømi um hetta er Føroya-filmurin hjá Juliusi Høgnesen. Í øðrum
herðarnar. So við og við, sum fólkini av marknaðinum komu framvið, steðgaðu tey á og prátaðu við okkum. Nógv av teimum vóru trúgvandi. Tey sungu eisini fyri okkum. Tey góvu sær góðar stundir, hóast
til kanningar á Landssjúkrahúsinum. - Tá eg fór til hús eftir læknavitjanina, føldi eg á mær, at okkurt var, sum tað ikki skuldi vera. Eg visti tá, at okkurt var galið, sigur Dánjal. Svullur í endatarminum
Marni og Louis Vuitton er eitt breitt úrval av breitschwantz og revum í vøkrum litum so sum karry, okker, ljósa-grønt, grátt og blátt. Gucci, Fendi og Burberry Prorsum gera pelsar í natúrligum litum.
Hetta varð eisini ein ómetaliga stór uppliving fyri okkum – allarhelst tí, at hetta var fyrsta møtið okkara við Afrika. Á marknaðinum fóru tey, sum eg fylgdist við, yvir til ein frukthandil fyri at semjast [...] pengar, eru ambassadørarnir úr útlondunum. Vit vóru í dag ein túr úti í einum forstaði, har vit í okkara minibussi møttu einum stórum bólki av smílandi børnum. Tað er ikki hvønn dag, hesi børnini síggja [...] upplivilsinum. Vit eru á veg ímóti Maradi-økinum í minibussi okkara, sum nú er yvirfyltur, tí afturat okkum frá OD hava vit eisini við okkum tríggjar tulkar, seks børn hjá Care-kokkinum, ein vinmann hjá
ikki ordiliga at spæla blues, fyrr enn eg var 20 ár. Tað virkaði knapliga sum um, at eg hevði funnið okkurt í kroppinum. Sum at lívið var komið til eitt ávíst punkt. Og tá byrjaði eg at venja gittara ordiliga
síðan 1906, hinvegin er tað synd at siga at vit hava fingið sterkar flokkar burturúr floksbýtinum. Okkara valskipan legggur ikki upp til flokkar, sum loysa probleminin innanhýsis. Tað er lættari at
