fáa greiði á grundini hjá stuðulsnevndini, sum liggur við síðuna av skúlanum. Grundin, sum Guðrun sipar til, er stoypiarbeiðið, sum er gjørt í samband við ætlaða svimjihylin. Guðrun Sundar Hansen sigur

stríði, men við hesum slepst í hvussu so er undan stríðnum uttan um, heldur Jógvan við Keldu, ið sipar til, at tað er skjótt at seta spurnartekin við ovastu politisku leiðsluna, ið varar av fólkakirkjuni

tryggja húsini, tá ið tey standa í ljósum loga, er sjálvsagt. Men tað, sum stjórin í Føroya Banka sipar til, er tann hugburður, sum landsstýrið hevur ímóti alivinnuni. Í ársfrágreðingini, sum nevndin fyri

Vit hava ikki ein gongd eitt stað at venja, so í løtuni veit eg slettis ikki, sigur hon at enda, og sipar her til umstøðurnar, sum nakrar av VB-kvinnunum hava. Rannvá sjálv og Laila Jespersen búgva nevnliga

hondbóltskarrieran hjá einum Klaksvíksdreingi verið liðug, tá hann er vorðin 14 ára gamal, sigur Rógvi og sipar til, at Stjørnan seinastu seks árini ikki hevur havt lið við dreingjum 16 ár ella unglingum. - Vit

okkurt ?ravruskandi galið?, við tí førda politikkinum, sum hann sjálvur málber seg. Tað, sum hann sipar til, er tað, sum er hent, síðani limirnir í Starvsmannafelagnum fingu lønarhækking í fjør. Og hann [...] lætnar privatum at røkja, er okkurt ?ravruskandi galið?, sum ikki kann fara afturvið borðinum. Hann sipar m.a til at reglurnar í sáttmálanum verða ikki hildnar um, at starvsfólkið skal takast við uppá ráð

frá hansara síðu ætlað at blenda Løgtingið við? Men um tað er henda ætlan, sum Jóan Petur Hentze sipar til í skrivi til mín d. 16. juli 2002, tí her verður víst til eina skipan, sum Jóan Petur Hentze lýsir

viðgerð. Ì hesum sambandi skal eg beinanvegin siga, at yvirskriftin, eg havi givið hesum hugleiðingum sipar til seinastu hendingina á bókamarknaðinum, har ein av góðu søgunum hjá Williami Heinesen verður latin

vorðin mint á brekið, men fyri tað er ikki sagt, at hinar áminningarnar eru í lagi, sigur hon. Her sipar hon til, at tað verður hugt nógv eftir henni. Og hon hevur fingið nógvar speiskar viðmerkingar frá

1944 undir nokk so lítillátnum korum í einum blikkensláaraheimi í miðbýnum í Havn. Heitið á bókini sipar til, at Poul Michelsen, mestur uttan at hugsa stórvegis um tað, javnan brúkar orðingina “Onkustaðni