vegin uttan um sjónvarpið og talentsendingarnar og arbeiða teg spakuliga upp. - Ein vinmaður spurdi meg, hví eg ikki fór til eitt plátufelag og spurdi, um eg kundi sleppa at spæla ein sang fyri teimum. Tað

1. deild, og tað gjørdi so, at eg fór at hyggja at onkrum øðrum felag í bestu deildini. Tá AB bað meg koma út á Argir helt eg, at tað var ein góður kjansur at fáa. Eg kenni onkrar av spælarunum her. Eg

heild og ikki minst fyri høvuðsstaðin og hansara positión í samfelagnum. Tað er tí óskiljandi fyri meg, at landsins myndugleikar góðtaka tað niðurlaging av útjaðaranum, sum er hend seinastu árini, tá íð

fann eg fram til har, hon búði. Eg ringdi til hana og segði hvør eg var og spurdi, um hon mintist meg. Tað var leingi tøgn á tráðnum, sigur Erik Nysæter við Vikinkposten. - Vit hittust aftur, og vit vóru

í Víkingahúsinum. Sangleikurin vardi í yvir tveir tímar. Hann var ongantíð langdrigin, og eg keddi meg ongantíð. Tað sigur ein av teimum, sum var til frumsýningina í Víkingahúsinum í gjárkvøldið, Jeffri

greiddi hann áhoyrarunum frá, hví hann av fyrstan tíð fór at fáast við tónleik. - Eg vildi bara gera meg væl við genturnar. Og tá eg visti, at eg ikki endiliga hevði útsjóndina við mær, varð tað greitt, at

- Vit vóru somikið stórir í andstøðuni, at vit fingu fleiri týðandi nevndarsessir, og tí haldi eg meg hava fingið nógvar og týðandi royndir hesi seinastu fýra árini, sigur Sonni á Horni.

sum váttar, at hann hevur keypt út allar debitorar hjá Dimmalætting. – Tað er betri forrætning fyri meg enn at lata pengarnar standa í bankanum, sigur Poul Hansen, sum ikki vil upplýsa, hvussu stór upphæddin

lívsins byrjan í móðurlívinum til føðingina. - Eg varð so kenslutikin. Meðan eg í lesnaðinum otaði meg fram eftir blaðsíðunum, runnu tárini eftir kinnum mínum við undran, takksemi og gudsvirðing, skrivar

nøkrum árum síðani var kál-velta í Nólsoy. Royndin vísti, at væl bar til at velta kinakál og minnist meg rætt, so var m.a. selt í Føroya Keypsamtøku. Talan var um góða góðsku og væl skjótari er at flyta fríska