hendi væl áðrenn kappingin skuldi byrja í 2004. Sakin var nevniliga hon, at í eini tvey ár høvdu venjarin hjá 1. kvinnuliðnum í Klaksvík - Jón Harald Poulsen - og aðrir av leikarunum hjá KÍ við millumbilum

Klaksvík. Um teir megna at vinna, so kann tað verða so skjótt, at teir sleppa upp millum tey fremru. VB venjarin hevur fleiri ferðir víst á, at tað serliga er í framrættaða partinum, at hansara lið hevur trupulleikar

er føroyskur fótbóltur vorðin partur av veddingini. Okkum er ókent, um spurningurin, hvør fyrsti venjarin at fáa sekkin fer at verða, er komin fram í nøkrum veddingarfelag. Men ivaleyst er hetta ein spurningur

samband vi? feløgini fyri at tosa vi? tey um at geva føroysku spælarunum loyvi at sleppa burturfrá. Venjarin ásanna?i, at talan kundi gerast um ein trupulleika, men hann helt seg ikki kunna gera naka? anna

kritiskt, tá ið tað kemur til venjaraspurningin. Hann heldur, at tað er eitt sjálvsagt krav, at venjarin býr í Føroyum, og at venjaraparið hvørt vikuskiftið ferðast runt og hyggur eftir dystum í bestu

Neistanum als ikki koyrdi. Talan var framvegis bara um einmansavrik, og tað tóktist merkisvert, at venjarin ikki valdi at taka onkran av stóru skjúttunum út eina løtu. Bæði fyri at luft og so sanniliga eisini

sum hesa ferð vardi málið hjá Skálamonnum. Sum nevnt í týsdagsútgávu okkara, so var málverjin og venjarin higartil, rumenski Eugen Voda, sagdur úr starvinum eftir tapið fyri Sumba, og tí var neyðugt við

at skapa nakað av framdrift í B36 spælinum, so komu teir veruligu málmøguleikarnir kortini ikki. Venjarin hjá B36, Piotr Krakowski, helt ivaleyst, at okkurt skuldi broytast, um sigurin skuldi togast heim

dirvi hjá strandingum at skjóta minkaði í stórum, soleiðis at tað at enda nærum bert var leikandi venjarin, sum gjørdi nakað um seg. Serstakliga var hetta sjónligt seinasta partin av fyrra hálvleiki, og

aftur hesa ferð tikið Jákup fram um Jens Martin, og hann livdi sum so eisini upp til tað álit, sum venjarin sýndi honum. Var í tveimum førum bjargingarmaður í einum móti einum støðum, og ikki minst man Johan