partur Í hesum síðsta partinum av frá­søgnini frá íslandstúrinum við Norrønu skal greiðast nakað frá okk­ara søgu í samband við Langanes. Hetta nesið plagdi ein at undrast á í skúlanum. Á landakortinum líktist

fáa ein slíkan fund á so høgum stigi í lag. Har vit kunnu greiða frá Føroyum, føroyskum vinnulívi og okk­ara oljuleitiøki. Eisini hvørjar tankar vit hava um framtíðar leiting her og í hvønn mun eitt nú eitt [...] til vega frá slíkum sum Gazprom. Eg fari sjálvandi at kunna um alt hetta á fundinum, eitt nú hvussu okk­ara forbrúk er. Hetta er jú sera lítið í teirra høpi. Vit brúka kanska fyri eina milliard um árið,

vallógini - bara so hissini, over­night. Og at tað er tilvildin sum ræður. Hetta tekur alt trúvirði úr okk­ara politisku skipan. Og tí skal tað sjálvandi vera líka trupult at broyta val­skipanina, sum tað er

samstundis eiga vit eisini at brúka hana sum ein liður í at gera okkum meiri tilvitað um, hvussu vit bera okk­um at, sum brúkarar. Helst skuldi endin verð­ið, at vit øll ásanna tað, at hetta hevur áhugan hjá okkum

tað sum ein koll­velting aftur í tíðina. So tey umborð og fólkini í landi tykjast ikki kunna vera okk­ara samband fyriuttan, nú tey hava vant seg til tað sig­ur ein ikki sørt nøgdur Tórur Jørgensen. Hann

toga á. Men nú síggi eg, at íslending­arnir koma á hestbaki, tað var ferð í teimum. Teir komu til okk­ara og peikaðu okkum á portrið. Tá setti skiparin seg. Eg fekk hann aftur á føtur, og vunnu vit upp

skatt­urin verður lækkaður. Og tann útbyggingin kann eisini vera positiv fyri olju­leitingina her um okk­ara leiðir – ella skuldi kanska sagt gassleitingina ­ um so verður, at henda leiðingin kann verða nýtt

at skula raka sær alla tíðina, tí hárini koma alla tíðina aftur. Heldur skuldu tey brúkt tíðina til okk¬urt fornuftigari, sum til dømis at lisið eina bók. Hvussu við tær sjálvari? – Eg vil ikki hava ein

Tull og øðrum bólkum sum myndaðu tann meira pro­­gressiva tónleikin í hálv­fjersunum. Eisini verður okk­­urt lag hjá føroysku Kræk­lingum, Dire Straits, Rolling Stones Creedens og John Lennon spælt leyg

kent gamalt snildi hjá sofistum at smoyggja motiv og meiningar, sum vit onnur ikki hava, niður yvir okk­um og so hvast indigner­aðir herja á hesar fiktivu áskoðanir. (Er tað ikki júst disputering à la Erasmus