ein tann mest produktivi og væl umtókti málari í landinum. Máttu hava prógv fyri at vera arisk Eg fari eisini at koma eitt sindur aftur til ættina hjá ommu í Puntabyrgi, Margrethu, sum var fødd Nolsøe
skuldu fara burtur eisini at síggja onnur viðurskifti. Men knappliga ein dag sigi eg við mammu, at nú fari eg á húsarhaldsskúla uttan at hugsa um, hvat hetta kostaði henni. Umframt skúlapening skuldi eg eisini
hava vit havt gjøgnum tíðirnar. Eg fór eina ferð einsamallur til Klaksvíkar í einum fýramannafari fullum av torvi. Tað var ein drúgvur teinur at rógva, motorar høvdu vit jú ikki, men eg kom tó í
longur heim og skulu fara oman í kirkjuna, nú er hann vekk. Ein á rennur oman við kirkjuni, og eg fari út ímóti ánni. Nú rópar eitt: “Tú Lisa, um tú skalt redda tær træið, so krevur tú at gera tað tú kanst”
sitið uppi til kl. 4½ í nátt. Anna og Elsa sótu eisini. Ikki eydnaðist tað, sum eg bíndi uppá. Nú fari eg í morgin, Jesus verið við mær. Nú fara allir. Janus og systur komu í dag við "Smirli". Leygardagur
og »Karl« vóru tær fyrstu; men seinni eru fleiri komnar aftrat. Tá eg nú eri við minnisvarðan, so fari eg at siga frá nøkrum, ið eg havi hoyrt sum barn. Tá hesin varðin varð settur, har sum hann stendur
bátin Fleyr frá Niels Juel Mortensen á Tvøroyri. Pápi mín rør so út við Fleyr summarið 1958, og eg fari so at rógva út við gamla Boga. Um heystið, tá ið vit fara heim, verður gamli Bogi seldur, og vit byggja
genturnar eru í svørtum kjóla, meðan fleiri av dreingjunum eru í matrósaklæðum. Aðrir hava stíva flippu. Fari burtur í stóru verð Í 1910 var eg 15 ára gamal og vildi sleppa at royna sjólívið. Nú kemur eitt h
fiski. So sigur hann: ”Góðan túr niður.” Vit gjørdu okkum lidnar, og so tonkti eg við mær sjálvum: ”Eg fari at andøva eitt sindur úteftir.” So vit gjørdu kubbið at fara avstað beinanvegin. Vit seldu øgiliga
tí kom hann til Føroyar at virka. Hava fingið tilfar úr skjalasøvnum Vit hava fingið ein hóp av tilfari afturat, sum lýsir lívið hjá Dollanum. Tað er nóg mikið til fýra partar afturat teimum trimum, vit
