ið longu leggja til rættis framtíðar virksemið eftir broyttum fortreytum. Tess betur vit fyrireika okkum til 2019, tess betri verður samfelag okkara fyri, tá tunnilin letur upp. Ynskja vit eitt væl rikið
ið longu leggja til rættis framtíðar virksemið eftir broyttum fortreytum. Tess betur vit fyrireika okkum til 2019, tess betri verður samfelag okkara fyri, tá tunnilin letur upp. Ynskja vit eitt væl rikið
stuttligt ella enn meira stuttligt fyri føroyingar sjálvar enn fyri útlendingar, tí vit kunnu kenna okkum og okkara umhvørvi aftur í tí vit síggja. Vit vildu við hesum siga við foreldur – takið børn tykkara
liggja beint fyri eru m.a.: »Hvussu hava okkara børn tað her í Føroyum?« – Tora vit at blanda okkum uppí, um vit síggja eitt umsorganarsvikið barn? – Kundi hetta hent í Føroyum? Og tí hevur
fyltur við dunnum og gæs hjá viðskiftafólki. Eg var vanur at fara við pápa um middagsleitið eftir okkara dunnum. At koma inn í bakaríið og kenna roykin av 300 økologiskum dunnum og gæs kann ikki [...] heima, tað gjørdi omma. Føðingardagar var tað altíð lagkøkan frá Frants, sum var høvuðsmálið hjá okkum óvitum. Henda víðagitna lagkøka, sum øll havnarbørn í mínum árgangi minnast við gleði,
á við¬¬ur¬¬skiftini hjá teim¬um sam¬kyndu. - Um vitjan mín kann varpa ljós á hetta, so er kort¬ini okk¬urt gott kom¬¬ið burt¬ur¬úr, segði hon. *** Eg haldi, at vit heldur skuldu givið løgtingslimum hægri
lóggávu, og tað er ein niðurgering av vanliga fólkinum. Sjálvandi eru nøkur øki, har okkum tørvar serfrøðina, at fortelja okkum, hvussu landið liggur, men tað má vera eitt prinsipp, at ein borgari, sum er [...] paragraf 73 í grundlógini stendur, at “ejendomsretten er ukrænkelig”. Vit hava frælsi til at ráða yvir okkara egnu ogn, og vit kunnu sjálvi ráða yvir, hvørjum vit loyva inn á okkara egnu ogn, og hvat vit gera [...] innum teir fýra veggirnar hjá fólki. Vit hava eina mekanismu, sum eitur at biða um dómarakennilsi, um okkurt er áfatt, og myndugleikarnir noyðast at koma óumbiðið um gátt. Tað er prinsipielt sera viktugt
Ólavur Hátún --- Heilt frá tí, at útlendingar í 1840-árunum løgdu seg útí, hvussu vit skuldu stava okkara móðurmál, hevur tann hugburður verið darvandi fyri natúrligu málmenningina, at okkara málsligi [...] leikar á við enskari ávirkan. Ávís málreinsan, purisma, er ikki av tí illa, men vit eiga at ansa okkum, at vit ikki gerast málsligir heimføðingar – kanska í søgubókum fara at lesa um persarakongin Serkses
fylti meira og meira, og vit sóðu skjótt, at hetta var ov nógv fyri ein vanligan bónda, so vit vendu okkum til myndugleikarnar, og tí kom Koltursgrunnurin inní myndina, greiðir Bjørn Patursson frá. Alt
alt bleiv avgjørt, men har eru fleiri møguleikar. Torkil, Gudmundur og eg fara í øllum førum at gera okkara til, at vit kunnu vinna liðkappingina aftur í ár.
