brúk fyri, skal tað blóma. Súrdeiggið Hvar var okkara tónlist, áttu vit ikki Tsjajkovskij? Hvar vóru okk­ara bókmentir, áttu vit ikki Thom­as Mann, Oscar Wilde, E. M. Forster og Virginiu Woolf, fyri bara [...] verju í lógini. Men sæð í einum víðari per­spek­tivi er hetta sjálvsagt ein spurningur um, hvørt okk­ara samfelag skal eiga megi til at lofta framtíðini. Eg kom einaferð á tal við ein bygdamann um støðuna

høgt kredittvirði. Tá landið kortini velur at lata privat átaka sær størstu útbygging í infrakervi okk­ara nakrantíð, má eitt minsta krav vera, at verk­ætlan­in verður boðin út. Úbjóð­ing er einasti háttur

Býlingurin á Reyni var tá miðdepilin í Havn og uddi í børnum og lívi, og babba dugdi so sera væl at greiða okk­um børnum frá um barna­árini og uppvøksturin á Reyni og visti mangar góðar og áhugaverdar søgur at

matbók á skránni í februar. Ein kapping, sum føroyski kokka­úr­mælingurin er sera spentur um. – Hvørgin okk­ara kann tí­verri vera við, tá heimsins besta bók verður funn­in, men jú, vón­ir­nar eru góðar.

nú, kapp­ast nógv gransk­ing­ar­økir um peningin í Gransk­ing­ar­grunni­num og heilsugransking, sum okk­ara gransking kemur und­ir, kappast við hini økini um tær gott sjey milliónir krón­ur­nar, sum eru

Bjartalíð var um reppið at blíva leysur, men mál­mað­urin kom út og bjargaði. – Hetta var málið vit settu okk­um. Vit skuldu hava stig í dystinum og tað eydnaðist. Okkara stríddust væl og kundu havt vunnið dystin

sett á, tí Maggi’sa bilur eisini hevði slíka. Góði Maggi, tað var tann tíð, tá ið bilar fyltu alt í okk­ara dreingjahøvdi, men tað kanst tú ikki siga, tí fyri títt við­komandi var tað ikki bara tá! Framvegis

familjur og vælútbúnir ungdómar uttanlands ikki tíma at flyta heimaftur. Hvør skal siga, at tað er ikki okk­um, tað er galið við. Tendra ein loftmiðil. Les eitt blað. Bara grenj, eingin handling. Vita, um tú

bakka, - og hóast vit treyð­ugt vilja viðganga tað - fyri stóran part orsaka av, at rot var komið í okk­ara politisku skipan. At Eivind Jacobsen varð­veit­­ir bæði sín persónliga og pol­it­iska integritet

tað var á góð­ari leið, at tað endaði javnt. – Men vit eru ógvuliga vón­brotnir. Tá ið vit leggja okk­um framum í yvirtíðini, so kennist tað sera harmu­ligt, at vit ikki megna at halda tørn. Hetta var