men Harrin styrki tykkum í framtíðini. Við hesum orðum vilja vit lýsa frið yvir minnið um okkara kæra starvsfelaga, Tórálv Stenberg. Føroya Politistafelag
er farin til Gud, sum gav hann.”(Prædikarin: 12,7) Við hesum orðum vilja vit æra og minnast okkara kæra vin og granna Eivind Niclasen. --- Grannarnir fyri norðan
Tað vóru eini sera tung boð frá læknanum, tá okkara kæra kona og mamma fekk at vita, at hon var vorðin illa sjúk av krabbamein. Tú hevði følt teg illa tilpassar í langa tíð og visti, at okkurt álvarsligt
Sunnudagin hin 29. juli 2007 andaðist okkara kæra vinkona Inga Arge brádliga, bert 41 ára gomul. Tað kennist so óveruligt so brádliga at missa ein javnaldra í bestu árum. Vit gingu allar í flokki saman
Sunnudagin hin 29. juli 2007 andaðist okkara kæra vinkona, Inga Arge, brádliga, bert 41 ára gomul. Tað kennist so óveruligt so brádliga at missa ein javnaldra í bestu árum. Vit gingu allar í flokki saman
Vit vita at hjá tær, góði babba, er saknurin sera stórur, nú tú hevur mist hana, sum tú hevði so kæra, hon var perlan í tínum lívi. Ta seinastu tíðina var tú sera nógv um hana, nú hon var blivin veikari
Góða kæra omma. Hvar skal eg byrja? Eg minnist hvussu trygg eg altíð var hjá tykkum, tá eg kom at ferðast. Hvussu trygt eg svav á bólinum við síðuna av tær. Og ein morgun vaknaði við at tú flenti, tí eg [...] kekk í kamarinum afturat og tú hoyrdi meg snorka undir songini. Eg gloymi aldrin tín smittandi látur kæra omma. Eg minnist hvussu spent eg altíð var at koma at vitja tykkum. Hvar vit fóru hesaferð. Gongutúrarnir [...] einki visti tú. Veturin kom við stormi og regni og tú følnaði, følnaði við árstíðini. Hvíl í fríði kæra omma.
brast Lyftið ei brast Lyftið ei brast Sanna skal eg at lyftið ei brast. Vit sum børn áttu heimið tað kæra Babba silgdi so víða um hav Og vit gleddust tá babba var heima Á tann kærleiki okkum tú gav Okkum
tungt fyri aðru ferð at skriva minningarorð um eina systur. Ikki tvey ár aftaná Synnøvu fór tú nú mín kæra systir Maud. Eisini tú Maud doyði so brádliga. Vit vistu, tú var sjúk, men vónaðu at tú fór ar fáa
dystirnar hjá honum. At stuðla børninum var ein týðandi partur í lívinum. Alla familjuna hevði hann kæra, og slapp eg so eisini at heilsa uppá mammu hansara. Eg kann bert ímynda mær, hvussu ræðuligt tað
