Verri er tað, at hann eisini bakbítur løgmann, alt landsstýrið, samgonguna og skilafólk í hansara egna flokki. Og harvið sáar hann eftir øllum at døma við vilja støðugan iva um trúvirðið í eini samgongu

dømis heldur Rói, at broytingin hevur leitt okkum tann vegin, at hvørt menniskja ikki longur hevur sín egna avmarkaða samleika longur. ? Vit gerast ein meira integreraður partur av heiminum við tað at glob [...] moralsku fatanina hjá fólki, tí á ein hátt eru vit vaknaði við kaldan dreym við tað, at vit nú á okkara egna máli - í okkara egnu stovu - fáa at vita, hvat fer fram. Vit mugu hjálpa til Á hvønn hátt vit skulu

at halda fast við, at hjúnarlagið er millum mann og konu. ? Hvussu fólk vilja liva saman er teirra egna ábyrgd. Tað hevur okkara kirkja fyri sovítt ikki lagt seg út í, á annan hátt enn gjøgnum boðskapin

hósdag og leygardag. Í 1989 var blaðframleiðslan so smátt løgd yvir á teldur. Blaðfólkini settu nú sín egna tekst, og lætti hetta væl um hjá teknisku deildini. Tá kreppan fór at raka bløðini fyrst í nítiárunum

aftureftir. Vit kunnu tá hóma tíðarinnar veldugu víddir, og vit kunnu tí ásanna, hvussu avmarkað okkara egna æviskeið í grundini er. Soleiðis er tað vanlig nýggjár, men hetta, sum vit standa á gáttini til, hava [...] - ella var tað beint øvugt - er komin ein nýggjársátrúnaður. »The Millennium« hevur grundlagt sín egna ídnað, har tey gjaldandi eru øll vit, sum halda, at ársskiftið ikki bara kann fara aftur við borðinum [...] eftirkomarar bíða okkum. Lat okkum tí, tá seinasta rakettin er farin á flog, aftur fara undir okkara »egna« gerandisdag og okkara »egnu« trupulleikar. Á henda hátt vil eg ynskja øllum føroyingum bæði burturi

Vit liva framvegis av veitingum frá aðrari tjóð. Vit hava framvegis ikki fingið evsta vald í okkara egna landi. Og har merkini veittra úti í heimi, er okkara framvegis ikki at síggja. Tí eru flestu flokkar [...] avgera, hvør okkara lagna verður. Tað er bara við at ganga egnar leiðir, at vit kunnu skapa okkara egna. Tá vit virka fyri okkara hugsjónum, liva vit í samljóði við tað, sum brennur okkum í brósti. Tá liva

honum. Hann veit, hvør drívkraftin er, og sigur, at sálin tíggjar sær »sum ein skáldað apa!« Upp á sín egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur stoltleiki, vónbrot, saknur

honum. Hann veit, hvør drívkraftin er, og sigur, at sálin tíggjar sær »sum ein skáldað apa!« Upp á sín egna retoriska spurning, hvat hetta er fyri nakað, svarar hann: »Tykni, særdur stoltleiki, vónbrot, saknur

Tað er alment viðurkent, at abstrakt hugsan er neyvt knýtt at málinum, og skal ein sita og gita sítt egna ?móðurmál?, verður hugflogið hareftir. Á flótandi máli gongur tað annars skjótt fyri seg. Í eini vanligari

hann ringan fyri tað. Hinvegin eigur Jóannes at ansa eitt sindur eftir, hvussu hann fer við sínum egna valdømi Suðuroynni, sum hevur verið og er serstakliga illa fyri. Hann eigur at seta sær spurningin