hásumri, men um jóltíðir var steindeytt í hesum alheims hyli, men altíð varð steðgað á, tá ið gingið varð fram við hesum dammi um vetrarnar. Tá runnu tankarnir aftur til summarið og dreymin um eitt gott komandi [...] Støðni. Sat tú í kirkjuni um jólahøg­tíðina, hoyrdist alduskvatlið úr krabbhyli, og var tað brimgangur, so komu aldubrotini upp í sálma­sang og lestur. Hetta fekk teg at hugsa um summarleikin í hesum brimbarda [...] gjørdust so livandi at onkur vættur var bangin fyri, at tær fóru at detta av nøsini,. Gjørdu tær tað og brustu í gólvið og fóri í sor, so vóru jólini oyðiløgd. Eingin kundi lata jólakvøld í ein so heilagan

Petur Jacob og Petur høvdu so nógv at práta um og fullu teir í prát um skyldskap og gamlar dagar. Eg sníkti meg útum fyri at vita, um eg sá elskuligu kettu mína. Kavin var so reinur og feimur, og vældæmt [...] hellumonnum køttin. Eg spurdi Gekkin, um hann visti nakað at siga um eina hálvvaksna kettu, sum gekk niðri á Stórubrúgv um kvøldarnar? - Jú, hann hevði latið hana um borð á maskinbátin hjá Símun á Hellunum [...] m fór um bláísin í Heljareyganum, so heljardýpið undir brúnni og í rúmdini var so djúpt, at hugflogið ikki rakk á botn í tí bláa dýpinum. Glæman av Sputnikki hvarv undir brúnni, í tí hann fór um Hjarð

vera um 10 tá mamma kom við drekka uppá songina. Vit fingu hvíta kaku, brúna kaku og flekku, so fingu vit eisini kleynuspruttu og jødakaku afturvið. Tað smakkaði so væl, alt sum mamma gjørdi. So fingu [...] var gult, so festi mamma eld í tey og setti tey á stólin har tey lýstu so vakurt og fyltu rúmið við hugna og varma. So spurdi mamma, »hvat hava tit fingið? Lat meg síggja« So gleddist vit saman um gávurnar [...] fekk eitt døgurðastell og tað var grønt, tað var so vakurt so vakurt. Systir mín fekk eitt koppastell og tað var blátt. Á sum vit vóru glaðar. So fingu vit okkum ein punt av sjokolátu, men tað gekk ikki

vera í Vágsbotni kl. 15 seinnapartin, tí tá er enn so ljóst, at vit síggja tykkum øll, og tit síggja okkum. Vit fingu eitt postkort úr Havn, har tað stóð, at jólaskipið kom tann 13. desember. Tá fekk jólaomman [...] illur og segði, at tað gekk slettis ikki, tí so fór skiparin á jólaskipinum at verða keddur, tí hann var so errin av, at skipið ikki hevði haft nakað brek so langt aftur, sum hann mintist. Ja, nú vóru góð [...] jólamenninir fingu stress, og skiparin var keddur. Tá helt ein lítil skilagoður vættur fyri, at vit kundi bara spyrja skiparan, um hann kundi koma eitt sindur seinni, – og tað var gamaní, segði hann. So nú koma

tikið við sær í modernaða dagligdagin, men kanska ikki hugsa so nógv um at teir bera víðari. Kendi fólkalívsfrøðingurin Gert Hofstede hevur sagt um mentanir at tær kunnu greinast eins og ein leykur. Ein leykur [...] uppruna í kristindóminum. Eitt av hesum ritualum ella siðvenjum um eg kann orða tað soleiðis, er Jóltíðin. Jólini er um nakað eitt gott dømi um hvussu beinrakin leykgreiningin hjá Hofstede er. Her í Føroyum [...] varð boðið inn í lærarahúsini, har vit fingu ein góðan kaffimunn og rísalamande. Ritan fór til Fugloyar eftir fólki, sum hon setti inn í Sund, og tí var tíðin so góð, at vit valdu at fara inn í Kirkjuna

eita, so var kanska ikki so lætt at finna eitt navn, tí mamma tygara helt, at nú vóru tey liðug at kalla upp. Men á sjúkrahúsinum var ein lækni, ein jarðarmóður og ein sjúkrasystur til staðar. So tey spurdu [...] “Gaard” bleiv til “Hammer”. Tit vóru verandi í Oyndarfirði, og fingu børnini Kirstin og Jógvan. Hetta var ein onnur tíð. Og ein tíð har tað kanska ikki var vanligt at tosa um tað, ið ikki var lætt. Tað [...] uppá pláss á fyrsta liðnum, ið var. Tit gjørdu eitt megnar arbeiði, tá tit gingu millum húsini og gjørdu alt tað vanliga húsliga arbeiðið, vaskaðu, gjørdu mat, meðan tit eisini røktaðu. *** ##med3## Góða

mamma og babba, fyri tykkum er tað ófatiliga tungt. Tit hava altíð verið so nógv um Jónhard, eisini tá hann til tíðir hevði tað svárt. Tit royndu alt, tit kundu at hjálpa honum og tað er kanska ein troyst [...] tykkum, Magnus og Dávid, tit hava mist tykkara elskaða babba, tit vóru so nær knýttir til hansara, og verður tað svárt hjá tykkum at koma ígjøgnum hesa sorgartíð. Eitt vita tit báðir og tað er, at pápi [...] Bara tað besta var nóg gott fyri tykkum. Pápi tykkara hevur givið tykkum so nógv, goymið tit hesi minnir í hjartanum, so tit á ein hátt altíð hava hann hjá tykkum. Má Guð signa tykkum og mammu tykkara

frá fundarvirksemi, so dagurin skal nýtast til sightseeing. Ætlanin var at fara oman í Lower Manhattan at ganga á Brooklyn Bridge og vitja One World Trade Center. So vóru vit kunnað um, at Jórun Mørkøre [...] vera kl. 17, so vit fingu stundir til at vitja støðini vit høvdu ætlað okkum. Tað tók langa tíð, tað vóru 103 luttakarar íalt innan fleiri greinir, og Jórun var nr. 6 og David nr. 50, so klokkan gjørdist [...] Brooklyn Bridge. So vit gjørdu sjálvandi av at fara til hesa kapping - at síggja føroyingar kappast á høgum støði innan hesa ítróttagrein, tað vildu vit uppliva. Kappingin skuldi byrja kl. 11, so vit tóku taxa

nýtist, eg kann gott bíða, til hann kemur av sær sjálv­um.” Nú sótu vit og tosaðu um eitt og annað, um veðurlagið, um grøðina, og hvat ið fyrifall. So kemur Jørgen inn og afturat árunum bar hann ein stóran [...] halda so lítið um eystringar, men hvar finna tit betri út­róðrarmenn. Tað kalli eg dugna­skap, at okkara út­róðrar­menn føra stóra veiðu heim frá tykk­ara sjó-leið­um.” Ja, eg kom hesi orð hans­ara í huga [...] at ætlanin varð seinkað. So er at vóna, at hetta ikki fer fyri bakka. Sum tað framvegis er, so er tað ofta av tilvild, at komið verður fram á áhugavert tilfar. Men tað hendi nú um dagarnar, tá ið eg í einum

land, tá teir vóru so illa fyri. - Eg minnist ikki so nógv av tí, ið fór fram, men eg havi tíbetur tikið myndir og sjónband, ið hevur bøtt eitt sindur um, sigur Olav, sum nú fegnast um at vitja aftur og [...] styttsta leið og valdu teir tí at koma inn á Porkeri og hugsingur var ikki um at rógva t.d. stutta teinin inn á Vág ístaðin, so illa á holdum sum teir vóru. Ætlanin var í fjør at fáa ólavsøkuna við, men [...] Hann er komin fyri at hitta fólk, síggja staðið og taka myndir, tí tað er rætt og slætt so, at hann minnist ikki so nógv frá kvøldinum í fjør, tá teir náddu land í Porkeri. - Vit høvdu nógvar kenslur og