brøttum, óhøgligum lendi ella økjum, har vegur ikki er. Fleiri møguleikar eru. Nógv høvdu ikki takkað nei til eina bratta trøð, tí fyri mong okkara er tað at ganga burtur úr bygdum øki at hyggja til seyðin
meðan eg taki myndina – ella, at menninir kunnu hálsfevnast, nú alt tíbetur endaði í øllum góðum. Men nei, tað vilja rættir menn ikki. Og soleiðis verður tað. Bæði Helgi og Alfred, sum saman við manning síni
niðúr eftir kjálkunum á Helenu. Hanus steðgaði á og troystaði hana. Helena summaði seg og segði: "Nei, ikki talan um. Eg ætli mær ikki at ganga í Keypmannahavn og gráta. Eg ætli mær til Føroya at gera
Føroyum, so hevur ein kortini ikki nakra ávirkan á prísin, sum fæst í útlondum fyri tann alda laksin. - Nei, hann fáa vit so einki gjørt við. Tað einasta vit kunnu gera nakað við, er at framleiða hvørt kilo
yvir Fútastovu. Men í Reykjavík kann føroyska flaggið ikki veittra yvir føroysku sendistovuni. Nei, har skal Dannebrog vindast á stong.” Legg merki til at tað eru symbolini sum her eru í fokus, ikki
eru fleiri. Miðnámsskúlin er ikki bert ein skúli har ungfólk millum 17 og 20 ár fáa sær útbúgving. Nei, skúlin er eisini tann depilin sum skal taka sær av at útbúgva og endurútbúgva arbeiðsmegina kring
sínum listafólkum á allarbesta hátt! Er hetta so í Føroyum í dag? Svarið er tíverri eitt rungandi nei. Á øllum økjum haltar. Stuðulsskipanin til list er láturliga lág, samanborið við onnur lond her um
men eru heldur á einum máli um, at tað var lagnan, ið ráddi fyri, at tær nú eru saman í bólki: - Nei, vit kalla okkum ikki kvinnurættindakonur. Tað ljóðar ov neiligt, hóast tað ikki átti at verið so.
var eingin dramatikkur ella serligar umstøður, sum lógu til grund fyri henda sálmin. Bert ein tøkk. Nei, eg vaknaði bara í morgun og gleddist um Guds stóru náði. Tað ynskti bara at prísa Gudi fyri. Og hví
tyrluni. Við hjálpsemi ber so nógv til. Tyrlan lendir og vit gera okkum klár at fara umborð. – Men nei, sigur flogskiparin Anfinn. – Vit kunnu ikki fara avstað beint nú. Mjørki er á Støðlafjalli! Ætlanin
