og vent. - Vit hava havt grind til døgurða, men nú er langt síðan, at nøkur grind hevur verið her. Tá ið grind kemur aftur, vænti eg, at tey fara at fáa grind, sigur Elspa Lützen, leiðari á Norðoya Ellis- [...] flestu heimunum fáa tey gomlu grind av og á. Summi heim tora ikki at siga tað alment, at tey borðreiða við grind, og okkurt heim er so nýtt, at spurningurin um at eta grind ongantíð hevur verið uppi og [...] kemur ein grind, fara tey at biðja um at fáa grind til døgurða, og tað kunnu vit ikki nokta teimum, sigur Elspa Lützen. Mørkin aktar Á røktarheiminum á Mørkini í Streymnesi fáa búfólkini ikki grind. - Sum

hjúklaði um tín elskaða skatt. Ja, stórur tín kærleiki til okkum var, og mangan døgurðan heim tú bar. Í grind, skjóta harur, fletta og veiða mentanararvur so góður at eiga. Til skips altíð fúsur, tú setti tær

fra­tage hende et lyst og mildt Sind og et godt Helbred. Mange af dem, som i Foraaret var med i Grinden i Kvalvig, vil mindes den gamle Kathrine, som til langt ud paa Natten sørgede for, at de mange Gæster

betur. Hetta fær meg at hugsa um tær kanningar, sum nú verða gjørdar her á landi, at um ein etur grind og spik, so verður ein býttur, um tú etur kjøt av seyði, sum hevur gingið á tyrvingarplásssi, so verður

grindadrápi - Tað er vísindaliga staðfest, at grind er so illa dálkað, at hon er ikki fólkamatur. Tað mugu vit taka til eftirtektar og tí eiga vit at gevast at drepa grind. Tað sigur Turið Christophersen, sum tekur

hjá bankastjóranum. Tá Pál Weihe og landslæknin komu við sínum vísindaliga tilmæli um ikki at eta grind, var løgtingið aftur á gosi. Fáir løgtingslimir viðgjørdu fakliga innihaldið, tí persónurin Pál (og

plagdi viðhvørt at gera sós afturvið. Grind var eisini ofta á Streym­nes­oyruni. Grindir plagdu eisini at vera aðra staðni í Sundinum. Eina ferð hildu teir grind til sunnanfyri Grønhólm, men tað gekk illa

huglagið, sum vald­ar undir sjálvum dráp­inum og ta heilt ser­ligu sinnisstøðuna, sum grind­a­menn koma í, meðan grind­a­drápið er í gongd. Myndirnar hava verið víst­ar á framsýning í Smiðj­uni í Lítluvík

grindir løgdu beinini í fjør. Tær flestu vóru lutfalsliga smáar, men hin 13. november í fjør legði ein grind beinini í Funningsfirði, sum taldi 169 hval. Tað vóru bara grindin í Vestmanna og grindin í Funningsfirði

so­leið­is frá hesi hending: Sunnumorgunin, 19. november 1939, doyði grind í Hvannasundi, og millum aðrar bátar, sum komnir vóru í grind, var ein úr Oyndarfirði, eitt seksmannafar við maskinu. Veðrið var [...] Teir royndu at tveita grind út fyri at lætta um. Men tað kom eitt øgiliga ringt rennikavaæl, og hildið var, at tað var tá, at báturin holvdist. Múlamenn høvdu eisini verið í grind, og tað var so seint, [...] at koma! So illa vildi til, at henda dagin, eg bað hann ikki koma, var hann farin til Hvannasund í grind. Bát­urin fórst á veg heim aftur út fyri Múla, og Hendrik fekk eina váta grøv so skjótt eftir at vera