vertinna, ið kundi hugsast. Hennara matur var einfaldur men góður. Tað var breyð, skerpikjøt, skinsakjøt, feskt kjøt og vanliga kókað heit mjólk. Tað var so hugaligt at fáa heita mjólk, tá ið eg móður og
ein er komin út úr flogvallarbygninginum. Í kinesiska býarpartinum upplivir tú ferðina á gøtuni og á kjøt-, fiska- og fruktmarknaðinum. Úti á frítíðaroynni Santosa kann ein spæla sær á teimum reinu strendunum [...] skuldu røktast, hann var jú bóndi. Fingu seinni at vita inni í býnum, at hann hevði tiltikið gott kjøt og góða ull. Eisini var hann sum ungur mettur at vera ein av bestu rugbyleikarum í landnum og hevði
føroyskum vørum á íslendska marknaðinum. Nógv kann nevnast. M.a. mjólkaúrdráttir, meir ella minni alt kjøt, og eisini eitt nú lodna. Aftur ein orrusta Seinasta dømið er, um eitt føroyskt fiskiskip sum ikki
heldig genta, at kunna siga, at hesin maður, Andreas Vilmund Olsen, var og er abbi mín. At vit eru kjøt og blóð. At síggja, hvussu raskur tú vart, og hvussu nógv tú hevur klárað gjøgnum, har fólk hava biðið
turkað. Vanliga fóru vit avstað beint eftir morgunmat. Vit høvdu so mat við okkum, breyð við smøri, kjøt og nóg mikið av te og kaffi, sum vit kókaðu á einum báli í haganum. Hetta var alt ein serstøk uppliving
teir vildu verja um teirra tilfeingi. Nólsoyingar nýttu nevniliga seiðin sum býtisvøru fyri serliga kjøt ella verðagjólingar. Tað var ikki óvanligt, at áttamannafør fóru fullfermd av turrum seiði suður til
verður: "Skal menniskja liva av nýggjum?" Tað eru tey sum halda, at menniskja ikki er annað enn bein, kjøt og blóð. Tey siga, at tá tú doyrt, so ert tú deyður. Tað hendir einki, tú verður burtur í grøvini
hvat offrar ein ikki fyri eini søk, sum ein hevur áhuga í?! Afturfyri stríð og útreiðslur, fáa teir kjøt til heystar av allarbesta slagi. Teir hava ófrið á sær, og bíða spentir eftir boðunum: - Nú fara vit
Besta vinkona mín, sum eg havi kent síðani eg var smágenta, hevði føroyska mammu. So tey høvdu skerpikjøt hangandi í garasjuni, og mamman bant skóleistar. So eitt sindur veit eg, sigur Stine Bosse og flennur
vit komu fram, gliðu vit eitt stig aftureftir. Vit vóru glað, at túrurin var av. Eyðun koyrdi ræst kjøt í pottin, nú skuldu vit hava eina góða hugnaløtu. - Tá maturin varð komin á borðið ringir aftur úr
