vinarlagið við vermóður mína, Ásleyg. Mín elskaða mamma! Hóast saknurin spreingir hjarta mítt, so er vónin tó omanfyri alt, og eg veit, at vit ein dag skulu hittast aftur. Eg takki tær í eyðmjúkt, fyri allar
ferð eg síggi lítla William smílast, tonki eg uppá teg – tað er sum at síggja títt forheraða smíl! Vónin er at vit síggjast aftur ein dag, eisini saman við Jan, tínum kæra abbasoni, sum syrgiliga fór nakrar
hendan vakra summardagin. Boðini komu ikki heilt óvæntað á okkum, ið vistu at hann var sjúkur. Tó var vónin har, tí áður hevði hann mangan brattan farið, men hesaferð var Sonnasa tímaglas runnið út. Sunnudagin
VON, sum hevur ein umsetning upp á umleið 350 milliónir krónur. Felagið er framvegis føroyskt. P/f Vónin er tvær ferðir vald til ársins virki, og tað er millum aðrar Otto fyri at takka. Hann var leiðari
og hugdi út yvir kirkjugarðin, har fleiri av familju mínari og vinum nú liggja. Tað er henda sæla vónin, ið uggaði meg, har eg sat sorgtungur og undrandi henda heystmorgun. Morgunroðin bar mær boð um
Tað var rørandi at tosa við Gerd. Tað fyrsta hon segði: »Ja nú er Martha hjá Jesusi«. Hin kristna vónin er ein vón, ið ber yvir alt. Sum kristin menniskju møtast vit ongantíð fyri seinastu ferð. Deyðin
Sævarenni og so Brattenni. Fiskivinnan var okkara álit og fíggjarliga grundarlag undir húsi og heimi. Vónin og trúgvin drívur verkið, ikki minst hjá útróðrarmonnum, ið ongantíð vita, hvat teir fáa burturúr
í heim títt og tú, góða systir, ikki ert har ? tú, sum altíð var inni! Tó fram úr myrkrinum lýsir vónin og vissan, at skjótt skulu vit møtast aftur, har sjúka, deyði og skilnaður ikki eru! Hvør framtíð
enn ikki útgivnum sangi hjá Kára P. »hygg útum tí vár títt kemur, sólins skar við hár títt nemur, vónin skolar spakuliga upp á okkar strond«. Takk øll tit sum stuðlaðu og troystaðu tá ið á stóð. Heilsan
skrúva og hjá teim, ið kendu teg frá kampinglívinum, kennist saknurin eisini. Í sorgini livur tó vónin, um at tú nú ert í góðum stað og at vit skulu síggjast aftur. Saknaður og elskaður kærasti Eyðfinn
