ti stríða tey seg ígjøgnum venjingarnar. Tey eru íðin og hugagóð. Kempa fyri at fáa armar, bein, hendur og føtur at flyta seg, so sum øvilsini krevja. Og hóast hørðu venjingina er tað altíð stutt til eitt

farmur er pengar, so teir, sum ráddu fyri borgum, hava lagt tollstøðirnar her, sum lættast var at fáa hendur á teimum ferðandi. Í dag fara umleið 150 skip um samdøgurði gjøgnum Bosporus. Men nú eru tað ikki

sosialdemokratisku rørsluni, vornir til veruleika og eru styrknaðir. Vit hava nú arbeiði til allar hendur, nýggja alivinnan hevur nú fingið so nógvan vind í seglini, at hon útflytir fyri umleið 1 milliard

fyritøkum, sum ætla sær í gongd við einumhvørjum virksemi. Fólkatalið veksur, og arbeiði er til allar hendur. Rodmundur Nielsen, borgarstjóri í Runavík, er ein væl nøgdur maður. Hann stýrir eini kommunu í blóma

vildu finna okkum í hesum og bert sita hendur í favn. Til hetta svaraði eg, at avtalan við CO II er gjørd í samráð við okkum, og at vit ongantíð fara at sita hendur í favn. At hann so fær tíðindini í útvarpinum

Um midnáttarleitið sunnukvøldið fóru tveir mans til hendurs í klubbanum, Tórshøll, í Havn. Annar maðurin var føroyingur, meðan hin var ein týskur sjómaður, sum hevði leitað sær ein túr í býin sunnukvøldið

sangarin sessaðust á ein stóran bleytan stól, meðan teir leiktu. Meðan hetta varð gjørt førkaði fjøldin hendur sínar frá vinstru til høgru í luftini. Bólkurin fekk ótrúligan fagnað frá áhoyrarunum. Bólkurin var

skal m.a. ansa eftir vanum, ella óvanum. T.d. er heldur løgið, um sangarin í einum bólki stendur hendur í favn! Ein má hvíla í onkrum og vera í tónleikinum, sigur Egil, tá vit hitta hann til eitt stutt

hetta ekspressiva lag var eingin undandøttur, tað rungaði í oyrunum so skart við hvørt, at onkur tók hendur upp fyri oyrað, men hvat, hetta var eisini tónleikur. Hugflogið loysti røð av tankum, um hvussu kórlistin

verkafjøldina og ein stolt løta fyri hetta høga ting, sum her tók málið um karensdagarnar í egnar hendur í uttan iva virðiligastu samtyktini í hesum valskeiði, fegnaðist Jóannes Eidesgaard. Men kortini