n í ST-eftirlitsliðnum í Libanon, og tað er ikki av tilvild, at Týskland júst hevur sent herskip hagar. Týska stjórnin vildi ikki seta hermenn upp í Libanon fyri at sleppa undan trupulleikum, skuldi tað

gera við jørðina kring Tórshavn og onnur stórpláss: kommunan kann keypa í stórum – heil festi og hagar; festarar fáa ríkiligt endurgjald; jørð verður løgd av til landsstovnar og serlig endamál; traðir

hermenninar verða verandi í Irak, og summir teirra vilja hava Pentagon at senda uppaftur fleiri hermenn hagar. Samanumtikið eru 29 pro­sent nøgd við Irak-politikkin hjá George W. Bush, forseta, og so lítla undirtøku

stríðast við í mong ár frameftir, og sum fyrr ella seinni fara at noyða okkum at senda hermenn aftur hagar, heldur Kissinger. Hann heldur, at USA og tess sameindu eiga at tosa við grannarnar hjá Irak fyri

einaferð eg datt um hesa somu galiónsmynd í einum yvirfløddum kjallara í einum av teimum elstu húsunum, hagar hon var latin inn við vónbroti sama kvøld, sum hon varð funnin. Hon var veruliga vøkur, og ein kundi

hon gekk í skúla saman við á Steps til Göteborg at læra á Ballettakademinum, og Vígdis fór eisini hagar, greiðir Jóna frá. Tað var tó ikki heilt einfalt, hjá Vígdis at sleppa inn á Balletakademiið. Her

nakað endaði á gólvinum, so gólvið má vaskast so nøkurlunda. Nú ringir alarmurin, so eg skundi mær in hagar. Einar er dottin inni á stovu 11. Hann gloymir, at beinini ikki longur bera hann, og hann vil sleppa

Heðini vera ov langt til 2012. Hetta kann tykjast sum eitt paradoks, men hóast tað, er málið nú komið hagar, sum eg fleiri ferðir havi tilmælt og at hetta má gerast skjótt, tí kommunurnar úti í landinum fúna

at vit vóru nóg góð kortini. Næstu trý árini búnaðust vit við rúkandi ferð. Vórðu slongd higar og hagar millum men­ing­ar, áskoðanir og hugburð. Vit lærdu og fingu nýggjan stíl og nýggjar meinginar og nýggj­an [...] grýluveitslu, har hvør gongur við síni grímu, sínum skorti, sum ikki avdúkar hvør tú ert. Tú ert inn hagar, ið brúkaraveitslan er, har plastikklívið er, tað er bert eitt krav: Kom ikki sum tú ert! Men tað [...] tóktist fløgt eitt skifti. Glottarnir longdust. Kósin varð rættað, út í ljósið og út í vindin, hút hagar, ið tað aftur var frítt fyri andanum...

naz­i­smuni. Javnan liggja blóm­ur við minn­is­merkið. Og lat okkum dvølja í Amsterdam og í Hollandi. Tí hagar rýmdu í síni tíð øll tey, ið talaðu fyri frælsari hugs­an. Eitt nú John Locke, sum í 1689 gav út bókina