keðiligt dømi um, at journalisturin ikki dugdi síni ting, og at sjónvarpið, sum stovnur, ókritiskt bar hansara møsn víðari. Eg skal endurgeva tað, sum sjónvarpsmaðurin segði í hasi vanlukku sending, hóast
strondini. Eg bleiv heldur kløkk, tá eg fann útav, hvussu ofta tey drekka. Her er púra vanligt at fara á barr eftir arbeiðstíð, og tá eru barrirnar ofta á tremur av fólki. Tey drekka sær eini 2-3 øl, áðrenn tey
upp á talarastólin í Bethesta eftir eina lagna tøgn, og teksturin til taluna var »Abraham var ikki bardagamaður«. Hesa taluna mintust áhoyrararnir leingi. Eg havi kent Óla sum fiskimaður og sum reiðari
milliardir tilsamans. Hugsanin var, at alt tað, sum var, skuldi verða verandi. Eisini tað, sum ikki bar seg. Konkurs-lógin varð sett úr gildi, tí politikarar dugdu ikki at ímynda sær, at menn, hvørs skip
so nú hildu vit, at vit skuldu gera okkurt í sambandi við, at øll blíva 50 ár í hesum árinum. Heðin bar so hatta uppá mál við meg, einaferð vit møttust. Eg tók hann upp á orðið og segði, at eg kundi gott
framvegis. Óvist er um tað var hetta raska lyndi, ið var orsøk til, at drongurin úr grannahúsunum bar fram bønarorð um skiparadóttrina. Men hvussu var og ikki, so giftist Elinborg í 1955 við Osmundi Joensen
var so, at einki víðari var hent, tá vit eftirhugdu hetta í summar, og tí søgdu vit, at tað ikki bar til. Tað vísti seg so eisini, at tað tók ikki meira enn hasar tveir dagarnar, tá teir aftur fóru ígongd
ar. Tá ið Rukkulakkin av fyrstan tíð sá dagsins ljós, arbeiddi Óli hjá Klaksvíkar kommunu. Harvið bar honum til á orkesturplássi at fylgja við í, hvussu tað varð arbeitt, tá ið Klaksvíkin vaks so nógv
Leila Solmunde Formaður í MBF Nýggjársdag bar ÙF tíðindini, at Ráðið fyri brekað hevur fingið nýggjan formann, og tillukku við valinum Barbara á Tjaldrafløtti. Sum formaður í MBF og føddur limur í ráðnum
vinmanni Sosialin, sum tá kom út tvær ferðir um vikuna og í so lítlum síðutali og upplagi, at tað bar til at taka ørkini úr einføldu prentmaskinuni og leggja saman ella at falsa og síðani at leggja inn
