at ímynda mær, at føroyingar vóru sera vónbrotnir eftir dystin, tí at eg viðgangi gjarna, at tit vóru snýttir fyri eitt klárt brotsspark í seinna hálvleiki. Vit vóru sera hepnir í báðum dystunum, men tað [...] málmaður spældi ein framúr góðan dyst. Men tað eru málini, ið vinna fótbóltsdystir. Føroyar spældu tó sera góðan álopsfótbólt, sigur redaktørurin. Í seinna dystinum í Budapest kundu føroyingar eisini eins

góðan dyst í dag, men tíbetur rakk tað hjá okkum. Sjálvt um vit ikki eru nøgdir við spælið, so eru vit sera fegnir um, at vit nú er komnir í finaluna. Í endanum sóu vit veruleikan í eyguni. Vit mundu mist alt

- Vit vóru sera tendraðir undan dystinum, og eg haldi, at vit vildu meir í dag. Verjan hjá okkum var sera góð, og hon legði lunnar undir trygga sigurin. Rutinan hevur eisini nógv at siga ein slíkan dyst

er orsøkin til, at gongdin vendir, men tað heldur hann ikki. - Ikki bara, í hvussu er. Vit spældu sera væl í byrjanini av kappingarárinum. Síðani fingu vit ein niðurtúr og sjálvt um vit nú standa sum meistarar

upp á, at teir fóru at vinna dystin. Hanus segði eftir dystin, at hann helt álopsspælið hjá ÍF koyra sera væl í dystinum, og tað tóktist sum um runavíkingar ongantíð av álvara fingu spælið hjá sær at hanga

talan um kvinnuliðini. Sera gott arbeiði Men hevur hondbólturin ikki nógv at vísa á so hevur kappróðurin tað hinvegin. ? Kappróðranevndini vil eg rósa sera nógv. Hon hevur gjørt eitt sera stórt arbeiði, bæði

Grækarismessu er tað eitt ár síðani Tilhaldið í Tórsgøtu læt upp á fyrsta sinni, og undirtøkan hevur verið sera stór. Opið er hvønn gerandisdag. - Vit hava havt 7.800 vitjanir síðani Tilhaldið lat upp, so tørvurin

sum hava ligið framvið, men um eg skal fara aftur til Føroya, skal nógv til. Eg havi fingið eitt sera gott starv her í Keypmannahavn, og nú eri eg aftur saman við familjuna hvønn dag, greiðir Heine Fernandez

áhoyrarunum. Oddfríður hevur verið á rithøvundaskúla í Danmark í tvey ár, og hesi árini metir hann sera høgt. Har var eitt veruligt forum fyri rithøvundar, og teir tosaðu um skaldskap tvørturum bókmentagreinar

friði og náðum. - Eg læt kamarshurðina aftur, fyri at eingin skuldi órógva meg. Og jú, - tað var alt sera gott, sum hon segði í samrøðuni við blaðið, sigur Gurli við einum brosi. Hinvegin so má hon tíverri