i megnaðu hetta til fulnar. Serliga hugtakandi var havmyndin, har allurin pallurin fekk ein bláan lit, samstundis sum listafólkini ímyndaðu bæði djór í havinum, plantur á havbotninum og annað, ið rørist

einum samfelag, ið ein kann halda seg til, um ivaspurningar taka seg upp Uttan mun til partapolitiskan lit, fara viðurskifti óiva at koma til sjóndar í hesum arbeiðið, sum hava týdning fyri Føroyar. Tískil

handan bókina kann tykjast fínt, so er tað eitthvørt keðiligt yvir henni. Hon fellur á ein hátt í chick-lit sjangruna, men so allíkavæl ikki. Men tey berandi evnini í bókini eru mannfólk, kærleiki, børn og

vit frameftir, og sama stuðulsskipan verð­­­ur gald­­andi, kunnu vit kanska meta um fram­tíð­ar út­lit­­ini fyri bók­ment­um okk­ara so­leiðis: Út­reiðsl­ur­­nar fyri nýskapan á bók­menta­­økinum fara at

for å intervjue Le chef for norsk radio. Vil han avsløre noen av sine hemmeligheter? Vil han røbe litt av det som skjer før maten blir presentert for gjestene? Vil han fortelle: Ikke hva han laver, men

so onkur smærri feløg, men í øllum førum langt ífrá nakað, sum kann sammetast við Brøndby. Skiftir lit Tað er nokk einki at ivast í, at seinnu árini hevur FCK verið felagið hjá flestu fótbóltsáhugaðum

rammuni, er at noyða blóðið úr kroppinum ? úr rammuni. Men blóðið er altíð reytt. Hevur altíð blóðsins lit. Hevur litin av líðing og lívi. At liva lívið innan fyri rammuna, er tað sama sum at hugsa uttan hugflog

rammuni, er at noyða blóðið úr kroppinum - úr rammuni. Men blóðið er altíð reytt. Hevur altíð blóðsins lit. Hevur litin av líðing og lívi. At liva lívið innan fyri rammuna, er tað sama sum at hugsa uttan hugflog

Margit, Katrin og Magna. Skúlaskipanin var so­leið­is tá, at eftir 5. flokk varð roynd hildin, og úrs­lit­ið av henni gjørdi av, um vit sluppu í millumskúla. Tey, ið ikki stóðu royndina, fóru í 6. og 7. flokk

húðarliti í almenna rúminum. Í sambandi við eina mótmælisferð í Suðurstatunum ímóti rasuskilnaðinum vóru litt mótmælisfólk fyri grovum harðskapi, sum løgreglan ikki steðgaði, og sjúkrahúsini noktaðu at viðgera [...] vóru fræls. »Free at last, free at last,« messaði King, meðan hann endur­gav kenda gospelsangin, ið litt høvdu sungið í mong áratíggju. Eisini »We Shall Overcome« rungaði við Lincoln Memorial. Tá alt var