Fríggjadagin hin 15. november 2013 andaðist bróðir okkara, Jóan Karl Høgnesen, bert 59 ára gamal. Jóan Karl búði tey seinastu 20 árini í suður Onglandi, Newport, saman við konu síni Mariu, sum hann va
Nú siti eg her, ein løgin kensla at tú ikki ert ímillum okkum longur. Aftaná langa sjúkralegu bleiv tú fluttur heim og tíni kæru vóru rundan um teg, tad var eitt gott farvæl. Vit fingu at síggja hvuss
Ida, Kalla, Mia, Valborg og Helga. Anna Maria doyði í 1941. Dødsfald 2. apríl 1904 vóru hesi minningarorð um Jóan Dáva í Dimmalætting: Kongsbonde i Saksun Joen David Olsen er den 14. f.M. afgaaet ved [...] ungur Maður Onna Maria, kallað Mia, dóttir Katrinu og Magnus Paula, doyði ungur í 1936, og hesi minningarorð vóru um hann í Dimmalætting: Dánjal Pauli Jacobsen var borin í heim í 1904 í Syðrugøtu, har faðir
Mikudagin hin 26. februar hevði pápi fylt áttatifimm, um hann hevði livað. Sama dag, fyri bert einum ári síðan, setti pápi seg við klaverið og spældi fyri sínum føðingardagsgestum. Hóast hann tá var
Eg sakni teg hvønn tann einasta dag, men hvat kann eg gera við tað? Eg kann koma oman til tín, men tú kanst bara ikki koma niðan til mín. Hevði tú verið her í dag, So hevði tú meg í fermingarkjólanum,
Í dag 7. mars, hevði Julianna blivið 22 ára gomul. Tað er nógv man kundi sagt um okkara góðu vinkonu, Juliannu. Tað er ikki til at skilja, at hon sum bert 21 ára gomul, so brádliga varð tikin f
Góða fastir, tað er við sorg í hjartanum, at vit skriva nøkur minningarorð um teg. Tú var yngst av sjey systkjum, dóttur Andreu og Sakarias Müller í Kvívík. Tað, sum vit minnast afturá, sum var ómetaliga
Tann 21. februar andaðist svágur mín, Jógvan Egholm, 85 ára gamal. Hann var føddur og uppvaksin í Jónas Broncksgøtu í Havn, og var sonur Eriku, fødd Justinussen, úr Leirvík, og Alfred Sonne Egholm, va
Vágin blikaði, meðan eitt várlot andaði inn eftir Borðoyarvík, nú ið Jákup Sólstein varð borin út úr Kristianskirkjuni mikudagin. Fyrsti góði várdagur var komin, taraskógin kom undan á Borðoyavík
Góða Omma Nú er eitt ár liðið, síðan tú andaði seinastu ferð. Hóast eg visti, at tú skuldi doyggja, so dugdi eg so illa at siga tær farvæl. Ein skansi vart tú, sum eg altíð kundi líta á. Saknurin í tæ
