tað fyri teir. Slíkan vemmiligan ágang, sum Strandferðslan førir ímóti sínum egnu, skalt tú leita leingi eftir. Tú skalt helst langt út um Norðurlond, helst har, sum fólkaræði er eitt ókent orð. Jú, hetta

høvdið . Nei, harra Heini O Heinesen, stoltar avgerðir, krevja stoltar loysnir. Skalt tú hava politiskt frælsi, so skalt tú eisini hava búskaparligt frælsi. Alt annað er hálvar loysnir. Helena Dam á Neystabø

kommunurnar yvir­taka øki frá landinum at um­sita, er sjálvandi tann reglan galdandi, at »skalt tú valda, skalt tú eis­ini gjalda«. Tí fara vit ikki at spæla hasard við skattaborgarans pengingi, men syrgja

so skal dagligdagurin kortini verða tryggur ?Tú skalt kunna vera veikur í samfelagnum og kortini hava eitt trygt gott lív ?Og hóast tú ert eldri, skalt tú kunna hava tryggar karmar og eitt gott og sømiligt

menniskju uppá teirra egnu treytir. Og tað heilt avgerandi, hon torir at siga, at tú skalt trúgva tú ert nakað, at tú skalt tora at trúgva á teg sjálvan. Bæði tá tú hevur tað gott og fungerar væl, men ikki

eitt brennandi ynski um at skapa og fyriskipa tiltøk á føroyska mentanarpallinum, so skalt tú bara gera tað. Men tú skalt eisini gera tær greitt, at tað er hart arbeiði og at uppgávurnar fevna heilt frá

"og sum tú ella tín flokkur millum annað hevur verið partur av". Tað, tú skalt gera, er at taka støðu til hvørjum beini tú skalt standa á, landsbeininum og tæna øllum landsins borgarum, ella kommunubeininum

seismiskar kanningar, ganga saman í samtøk, bjóða uppá loyvi og mangt annað. Stutt sagt: alt tað, ið tú skalt gera í offshore leiting eftir olju. ?Tær nýtist ongan førleika, áðrenn tú fer í holt við spæl. Spælið [...] skulu loysa nógvar avbjóðingar, sum eru tiknar úr veruleikanum. ?Tað krevur bæði vitan og held, um tú skalt vinna í spælinum. Tað er sjálvandi best við nógvari vitan, sigur Ólavur Ellefsen, sum eigur og rekur

dag selja meiri kolonialvørur enn bilvørur. Og so er: Skalt tú hava bonivox ella hjólskálir til bilin, er úrvalið størri í Keypsamtøkuni, men skalt tú hava breyð ella kaffi, fært tú tað eins væl á bens

lógvabrestum og fagnaðarrópum. – Tað var faktiskt eitt sindur løgið - hvar hyggur tú? Hvar skalt tú steðga á? Hvar skalt tú bremsa?, sigur Sissal. - Yvirhøvur eri eg sera trygg. Men eg haldi, at tað er meira