behandlet som Jødene før krigen. Da er målet for vore synder fullt. Krigen bryter ut. Først som en liten konflikt, en ubetydelig konflikt. Men den sluter ikke. Den tiltar og brer seg. Til slutt utvikler
lættari hjá nógvum, enn tað er í dag. Eg havi tað lívsáskoðan, at óansa trúðarrætning, polittiskan lit, ella hvussu ójøvn vit annars eru, í sinn og skinn, so skulu vit øll vera her. Á Leitinum tann 23.
lóg og rættur í teimum døgum. Men tá var tað gott at hava Inga við í hópinum, tí hann setti mangan lit á tilveruna við sínum livandi verumáta. Hetta var jú ein heilt onnur tíð. Eitt nú var tað vælsignað
Fjarhitafelag, sum er gjørt í Havn. At tað er bíligari og betri fyri skattgjaldaran, óansæð politiskan lit, tað hevur tann gløggi lesarin langt síðani fingið við. Nú er bert at vóna at tey íð vit hava valt
enn at einans tað, sum er ljóst á liti, verður sjónligt fyri bilføraran. Tí er sera avgerandi, hvønn lit klæði okkara hava. Eitt fólk í ljósum klæðum kastar uml. 80% av ljósinum aftur, meðan eitt fólk í dimmum
ið krevjast til at standa á odda í mongum hørðum stríði, har onnur høvdu vikið, umframt evni og innlit til at leggja lunnar undir eitt nútíðarligt fakligt innihald í føroysku fakfelagsrørsluni. Ingeborg
i megnaðu hetta til fulnar. Serliga hugtakandi var havmyndin, har allurin pallurin fekk ein bláan lit, samstundis sum listafólkini ímyndaðu bæði djór í havinum, plantur á havbotninum og annað, ið rørist
einum samfelag, ið ein kann halda seg til, um ivaspurningar taka seg upp Uttan mun til partapolitiskan lit, fara viðurskifti óiva at koma til sjóndar í hesum arbeiðið, sum hava týdning fyri Føroyar. Tískil
handan bókina kann tykjast fínt, so er tað eitthvørt keðiligt yvir henni. Hon fellur á ein hátt í chick-lit sjangruna, men so allíkavæl ikki. Men tey berandi evnini í bókini eru mannfólk, kærleiki, børn og
vit frameftir, og sama stuðulsskipan verður galdandi, kunnu vit kanska meta um framtíðar útlitini fyri bókmentum okkara soleiðis: Útreiðslurnar fyri nýskapan á bókmentaøkinum fara at
