Tað er um hann, at Sjóvarbóndin yrkti kvæðið Viljorm Kornus. Hann fór í kleystrið inn at bøta sínar syndir. Seinni legði hann út aftur í herstríð, men halgisøgan sigur, at hann á gamalsaldri aftur fór í kleystrið

vit settu álitið á tað, sum ikki heldur, ístaðin fyri at líta á Guðs frelsu í Kristi Jesusi, so at syndir okkara kundu tváast av við blóði hansara og vit standa rein fyri Guðs ásjón. Ein og hvør av okkum

Hvør ger tað? Vit synda øll og biðja tí: Fyrigev okkum? Skilir tingmaðurin millum stórar og smáar syndir? Tann, sum heldur, at hann ger Guði eina tænastu við einum slíkum framferðarhátti, kann lættliga

frameftir, meðan onnur vilja halda hesa íløgu bert vera eitt hóskandi fyribilsavdrag fyri gamlar syndir av at hava latið Landssjúkrahúsið farið í tøkniligt forfall, so niðurslitið og forsømt alt hitt gamla

tað er tað, kristindómurin grundleggjandi snýr seg um. Jesus setti seg í okkara stað, tók okkara syndir á seg, so vit kundu koma í hansara stað, og tað gjørdi hann, fyri at læra okkum at gera tað sama

okkurt í bløðini, verður tað lagt á ein databasa, sum framtíðarinnar føroyingar mega leita í. Tínar syndir verða ikki gloymdar. Hevur tú fest tínar meiningar á blað, so heftir tú fyri tí restina av lívinum

frelsaran og tað hann vil gera fyri okkum. Við deyða sínum, tá Kristus á krossinum verður offraður fyri syndir heimsins, verður hann offurlambið, hvørs blóð reinsar frá allari synd. Tí lesa vit eisini í Opinberingini

títt. Takk fyri, at vit kunnu trúgva, at tú vilt geva okkum ein góðan dag í kirkjuni. Fyrigev okkum syndir okkara og leið okkum øll á tann rætta vegin her í lívinum. Ja, hjálp okkum so vit einki skeivt gera

skuldi verða skúlamiðdepil í Suðuroy, so hevði verandi ósemja ikki verði. Men, at misnýta gamlar syndir fyri at onki skal henda, soleiðis sum kommunalpolitikarar gera, skaðar bert suðuroyingar. Í dag er

hoyrdi eg, at um tey, ið fóru til altars, angraðu av hjarta, kundi prestur fyrigeva teimum allar syndir teirra "við Jesu sanna likami og blóði", sum sjálvandi einans var vanligt breyð og vanligt vín, tí [...] hvønn dag hevur fyri neyðini - eins og høvuðsprestarnir at bera fram offur, fyrst fyri sínar egnu syndir og síðani fyri fólksins, tí hetta gjørdi hann eina ferð fyri allar, tá ið hann ofraði seg sjálvan