býararkitekturin hava stóra takk fyri teirra slóðbrótandi arbeiði. Grótið í Miðbýnum Aftan fyri Sjónleikarhúsið, kring húsini hjá Hans Andrias Djurhuus og húsini hjá Zakarias á Skipafelagnum er vakrir
ReginJacobsen. Hann minnist aftur á gamlar dagar, tá hann sum hálvvaksin slapp við pápanum í Sjónleikarhúsið og sat á balkongini og lurtaði. Pápin eins og sonur spældu harmoniku og saxofon. Sum smádrongur
ísmaskinu at vinda við hond, og eina sølubúð, sum kundi flytast. Hon stóð til dømis uttan fyri Sjónleikarhúsið á ólavsøku. Palle var eisini fyrsti bakarin, sum eftir kríggið fekk oljufýring til bakaríið.
Havnar fekst Harald við handilsskap og umboðan. Hann bygdi húsini undir Pisuvarða, omanfyri Sjónleikarhúsið, sum Hans Andrias Djurhuus keypti og búði í til sín deyðadag. Tey verða enn kallað Hans Andriasar
felag sá dagsins ljós. Felagið fór undir virki sítt við góðum treysti, og longu í 1926 stóð Sjónleikarhúsið liðugt, og skapti harvið karmarnar um sjónleikaralistina í høvuðsstaðnum. Men sjálvandi var [...] burtursæð frá einum sløkum tíðarskeiði undir krígnum, tá »eingilskmenninir« mest sum yvirtóku Sjónleikarhúsið. Men frá 1948 var aftur farið rættiliga í gongd, og umframt sjónleikin fóru eisini onnur tiltøk [...] Annars verður eisini høvi hjá almenninginum at koma til hesa hugnaløtu, tí bjóðað verður øllum í Sjónleikarhúsið sunnudagin kl. 16, har sýningin verður framførd aftur. Aftaná verður so bjóðað til leikhúscafé
Orsøkin er, at tá ið bretskir hermenn komu til Føroya undir seinna veraldarbardaga, tóku teir Sjónleikarhúsið. Tá ið teir fóru avstað aftur var tað við einum skrivaraborðið, og í har lá alt skrivliga tilfarið
Dagblaðið 7. august 1953 Eg gekk mær ein dagin niðaneftir - komin niðan um brúnna oman fyri Sjónleikarhúsið, sá eg, at eisini henda gøtan var skemd av óruddi. Og til stuttleika kannaði eg hvat tað var
vísir á, at Havnin var so lítil undir krígnum. ? Havnin var fyri so vítt millum Tinganes og Sjónleikarhúsið. Tað var har, alt gekk fyri seg - og tað eru rættuliga nógvar myndir at finna hjá fólki, sigur
og bant og gekk nógv niðan í Sjónleikarhúsið, har hon seymaði búnar og annað, og hon spældi eisini sjónleik. Tað mundi vera soleiðis, at Hermann eisini kom í Sjónleikarhúsið. Hermann tosaði ofta um Seymi-Sannu
staðsett mitt í hjartanum av býnum nevniliga í Steinatúni. At parkera bilin við søguliga bygningin, Sjónleikarhúsið, og ganga oman í Steinatún, er ein serstøk byrjan uppá arbeiðsdagin. Eg eri sera góður við Havnina
