sigur Paul Watson í sínum vanliga prikandi orðalagi. Hann heldur, at ein persónur uttan fíggindar ger ov lítið um seg.

mentan og okkara skandinavisku virði. Hetta er kjarnan í virkisskrá okkara og ein partur av tí, sum ger IKEA til tað, tað er í dag – eit væleydnað, heimsumfatandi møbla- og búnýtisvirki. Virðislønin verður

eta hvalin, skrivar felagsskapurin í tíðindaskrivi. Hetta er ikki fyrstu ferð, at felagasskapurin ger vart við seg, men hevur felagsskapurin fyrr skipað fyri tiltøkum, ið skulu varpa ljós á vandarnar við

koyrdu børnini í skúla, fingið klipp í koyrikortið, tí at børnini ikki sótu í trygdarbelti. Løgreglan ger nógv burtur úr at vera til staðar við skúlar um morgnarnar at kanna teir bilar, sum koyra børn í skúla

teg í setrið hjá flogskiparinum ella stýrimanninum, og tú sært allar knøttar og alt tað, sum hann ger, tá hann er til arbeiðis, og tú sært tað út gjøgnum vindeygað, sum hann sær. Einasti munurin er, at

skot fyri bógvin. - Tað vísir seg sum, at tað er trupult at hava álit á, at tær avtalurnar, ið man ger, verða hildnar. Tað er øgiliga harmiligt. Tað sum hendi í dag átti ikki at verið hent, sigur Sonja

vakurleikan, ið er so torførur at lýsa. Tað er torført hjá Miriam at svara uppá spurningin, hvat tað ger fyri eina kvinnu at taka slíkar myndir. Hon greiðir frá, at ein partur av tí óivað er at virka ímóti

Orðabókagrunninum stendur um orðafelli ”sum smyril í staraflokki”, at hetta verður sagt um ein, sum ger ófrið... ella ”nú kemur smyril í staraflokk...” sum merkir, at nú er friðurin úti.

munur, føroyingar kunnu gera fyri at avmarka útlátið av vakstrarhúsgassi, er so mikroskopiskur, at tað ger ongan mun yvirhøvur. – Tað er sum at royna at tøma Atlantshavið við skeið, hevur hann ført fram. Hann

- Ein Skála-spælari ger okkurt ímóti mær, tá eg skal leypa upp eftir bóltinum, so eg átti avgjørt fríspark. Jú bólturin fór innum strikuna, men eg haldi avgjørt eg eigi fríspark áðrenn, men dómarin velur