við Hans Petur Hansen, at nakað hendi. Tað var hann sum av álvara tendraði mín áhuga fyri at klippa myndir saman til filmar. Síðani tá hava teir báðir arbeitt tætt saman bæði í Sjónvarpi Føroya og í Kovboyfilm
helst nógv broyttar. Eg kann ikki ordiliga hugsa mær, hvussu tað er har nú. Sjálvandi havi eg sæð myndir og hoyrt eitt sindur. Tá eg var í Havn seinast, endaði Havnin í Gundadali. Eg havi hoyrt, at tað
áðrenn internetið breiddi seg út. Hann legði m.a. nógv arbeiði í at vitja bókasavnið fyri at finna myndir av ávísum persónum og citat, greinar og bókum um ymisk mál. Tað hevði møguliga verið uppiborið, at
sæð eina ótrúliga menning av talgildum tilfari. Børn spæla talgild spøl. Foreldur taka talgildar myndir. Tónleikarar gera talgildan tónleik. Búskaparfrøðingar sita við talgildum rokniørkum. Bilførarar
eru latin miðlunum, men hann vil ikki nágreina hetta nærri. - Nú eru miðlar eisini farnir at taka myndir av mær, uttan at hava fingið loyvi til tað. Her sipar hann til myndina á Portalinum fríggjanáttina
Hvat umboðar Merkið nú, hvørji virði hugsa vit um, tá vit síggja tað? ** Um dagarnar fekk eg tvær myndir sendandi frá einum ukrainskum journalisti. Hetta var føroysk sild í russiskum hami. Leskiligir s
og tykist púrasta sannførd um at vegurin, hon hevur valt er tann rætti. Á stovuvegginum hanga myndir av brosandi familjulimum. Lilja er yngst av trimum syskjum, og hon er slóðbrótari. – Eg eri tann
ræðuliga illa. Hon manglar so hjá allari familjuni. Nógv í hennara kamari stendur enn. Seingin og myndir, sum hon hevur hongt upp. Tað følist skeivt og tómt; tað eigur jú ikki at vera so, at mann doyr 19
bróstinum stóð ein sera vøkur chaiselong, drigin við svørtum klæði av rossahári. Á einum brósti hingu myndir av Alexanduri 3.zari av Russlandi og drotning hansara Dagmar, dóttir Christian 9. av Danmark, báðar
Mikkjal á Ryggi (1879-1956) var lærari í Bø og í Gásadali. Mikkjal granskaði, teknaði, málaði og tók myndir, savnaði og skrivaði søgur og frásagnir, yrkti sálmar, sangir og kvæði og gav út fleiri skúlabøkur
