m í 1909. Hann ferðaðist í Grønlandi frá 1886. Á eini av sínum ferðum gav hann Rasmus sína byrsu. Hon er enn í ættini hjá Rasmusi í Føroyum, og tí kunnu vit hava mynd av henni í hesi grein. Sigast kann
henni nógv um sínar upplivingar. Men hann segði tó, at hann hevði eina føroyska troyggju við sær, og hon átti lívið í honum. Ida fortaldi eisini, at Petur kundi støkka upp um næturnar av marru um sínar u
ringa pínu í hondliðunum. Tað var einki at taka feil av, at hetta ikki bara var ein fyribils pína, tí hon helt bara á. Mamma mátti enntá, tá ringast stóð til, skera breyð fyri meg, tí eg hevði so ilt, sigur
til Vit hoyra rokið, nú landsstýriskvinnan við skúlamálum hevur skotið upp at leggja skúlar saman. Hon kann vísa á, at tað er betri fyri næmingarnar, at tað er betri fyri lærararnar og at tað kostar minni
útynna egnan vilja”, hóast tað sjálvandi finnast nógvar aðrar fatanir. Um vit góðtaka mína fatan er hon sostatt ein fullkomin mótsetningur til orðini hjá Kristofferson, men harvið ikki sagt, at hann fer
Hví hendi tað. Var tað bara óhepni. Ella var tað tí, at vinnan búleikast undir skeivum kørmum at hon ikki fær tað at bera til. Nakað, sum síðani elvir til húsagangir og arbeiðsloysi? Tað ynskir Javn
tað stóra. Prísurin var 10 oyru fyri liturin ella pottin. Mamma gav nógva mjólk burtur, og ofta tók hon róman av mjólkini at geva vinum og kenningum til føðingardagar og tílíkt. Men vit dreingir fingu altíð
varð útvarpað í Danmarks Radio. Jákup Reinert Hansen metir hesa prædiku vera týdningarmikla, av tí at hon umrøður ein av høvuðstrupulleikunum við krígnum: skilnaðin millum Føroyar og Danmark og útlegdina hjá
“disturbing thought”, sum hann málber seg. Eva ótolnast, og Hans Blix reisir seg. Gud viti, hvussu ofta hon tilsamans hevur bíðað eftir manninum, sum milt sagt verður yvirfallin av journalistum, hvagar hann
manningum á tveimum burturgingnum skipum. Í 1988 var lærarinna av Siglufirði á vinarbýarstevnu á Eiði. Hon segði, at Havfrúgvin var ikki farin heilt fyri einki. Til dømis vóru skápini í køkinum hjá henni gjørd
