eins og í Hirtshals, Fredrikshavn og øðrum størri plássum í Norðurjútlandi er tað fyrst og fremst fiskivinnan, ið nógv fólk liva av. Nógvir føroyingar starvast innan fiskivinnuna í økinum, og tað hevur eisini

somu støðu, so dyggur meiriluti er helst ímóti at lata fíggingarstovnarnar fáa henda rættin. Tá fiskivinnan var í kreppu, strongdu fíggingarstovnarnir hart á at fáa loyvi at taka veð í fiskiloyvum. Um tað [...] fekst eingin fígging til fiskivinnuna o.s.fr. Fíggingarstovnarnir fingu ikki lov at taka veð, men fiskivinnan hevur havt nøkur gullár! Fíggingarstovnarnir hava í góðu árunum kappast um at fíggja alivinnuna

á landi fáa upp til 40% minni í sin part. Er hetta tað vit ynskja okkara sjófólkið? Íslendska fiskivinnan noyðist nú at importera arbeiðsmegi til fiskiídnaðin úr fjareystri til tess at halda lønirnar á

hava eina so góða fiskivinnu, ið ger mun úti í heimi, ger hon eisini mun á umhvørvinum. Tí skal fiskivinnan gerast umhvørvisvinarlig. Politikarar og onnur, ið sita við maktini, eru skjót at flyta fokusi

árini mundi vera, tá ið fiskimørk kring okkum fluttu út á 200 fjórðingar í sjeytiárunum, tá ið fiskivinnan yvir eina nátt at kalla skuldi flyta sítt rakstrarstøði frá fjarleiðum til føroyska landgrunnin

ag er farið í lýsingarherferð, og hevur gjørt ein film, har høvuðsboðskapurin er, at føroyska fiskivinnan er stuðulsfrí. Tað er beinleiðis ósatt. Løgtingið hevur nevniliga sett eitt avreiðingargjald á

orðaskiftinum sjálvandi má vera spurningurin, hvussu samfelagið skal mennast og hvønn leiklut fiskivinnan skal hava í framtíðar Føroyum. Eitt av hansara grundsjónarmiðum er, at tað skal vera tað almenna

verða uppgávurnar at menna vinnulívið, serliga á tøknifrøðiliga økinum. Hetta merkir tó ikki, at fiskivinnan skal vera við skerdan lut. Annars heldur nevndin, at tað hevur týdning, at partapeningurin í eini

Polarfrost, hevur staðið tómt í fleiri ár. Tað hevur havt eina umskiftiliga lagnu. Tá ið at kalla øll fiskivinnan í landinum fór á húsagang tíðliga í nítiárunum, endaði tað hjá Fiskavirking. Av og á var arbeiði

upphiting fyri í staðin at menna reinar varandi orkukeldur. At eg nevni fiskivinnuna, er tí at fiskivinnan framhaldandi er høvuðsvinna okkara. Og tað vil hon vera nógv, nógv ár afturat. Har kundu vit hugsað