stólpanum. B68 royndi eftir steðgin aftur at leggja bragdliga fyri, tá ið bæði Villiam Emil Klein og Jóhan Josephsen vórðu skiftir inn. Men tað var NSÍ, sum økti um leiðsluna. Málskjútti var miðvallarin Steffan

veitarar. Líggjas er giftur Hergerð, f. Joensen og ættað úr Fuglafirði. Foreldur hennara vóru Herborg og Jóhan Joensen í Toftum í Fuglafirði. Hergerð og Líggjas búgva í hugnaligum heimi undir Heygnum, og tey eiga

yvirvág, og tíggju minuttir undan dystarenda varð staðfest, at øll stigini fóru at vera eftir á Mølini. Jóhann á Stongum, ið var komin á vøllin í 2. hálvleiki, spældi Sorin Anghel í vinstru, Sorin fór til baklinjuna

meining og grundgeva fyri henni, men at hálova sær sjálvum á henda hátt er nakað sum sjálvt Carl Jóhan Jensen ikki hevði komið sær at gjørt. Fyrst hálovar hann tíðarritinum Outsider Magazin og teimum,

Margit og Johan Eli eiga 5 børn, 4 synir og eina dóttur. Tveir av synunum búgva her suðuri, Dánjal Jóhan sum býr á Tvøroyri, og Jákup, sum býr á Økrum, Eyðun, sum býr í Kvívík og Óli sum býr í Hoyvík, Kristianna

floti og ikki spurdist aftur. Sum ung genta var Trinelena á háskúlanum. So tænti hon hjá Jenny og Jóhannes Gaard í Klaksvík, hjá Miu og Søren Meinhard Justinussen í Havn (hann var pápabeiggi Trinelenu),

stórt felagsfjós, heldur enn at hava fleiri smá hvør í sínum lagi. Tað eru teir fýra Poul Müller, Jóhan Petur Brekkstein, Páll Djóna á Steinum og Tórfinnur Dalsgarð, sum nú fara undir hetta nýggja felagsfjósið

lesturin. Eftir pastoralseminariið hetta sama heystið var hann 1961-62 hjálparprestur í Klaksvík fyri Jóhan Nielsen, sum var fólkatingsmaður. Undir lesnaðinum hevði Petur Martin roynt seg sum læraravikarur

samdur við Hans Andriasi í hasum. Tað, sum eg segði, sigi eg aftur, Lukas sigur tað upp á sín máta og Jóhannes upp á sín máta, báðir eru rættir, her er eingin ósemja. Veruleikin er, at Jesus rópti fyrst, tað

var avgjørt. Tað hevði leikað javnt á. Bæði liðini høvdu verið rættiliga málsøkjandi, og høvdu bæði Jóhan Dávur Højgaard, Sámal Joensen og Jonreid Dalheim gyltar málmøguleikar, men royndir teirra fingu ongantíð