undarligt. ?Tú kanst skjóta ein hund, um tú kemur fram á hann, meðan hann er í ferð við at bíta ein seyð, sigur sýslumaðurin. Men tað ber ikki til, um tað er eitt fólk, hundurin er í ferð við at bíta, sigur
leysum hundum hevur staðið við longi, og at tað er stórur fíggjarligur missur hjá teimum, ið eiga seyð, um hundar taka meginpartin. - Eg kalli hetta djórapínslu, sigur hann avgjørdur. Í Sørvági gera hundar
við Gyp Nr. 3 Mikkjal Holm við Perlu Úrslit og fleiri myndir síggjast á heimasíðuni hjá Føroya Seyðahundafelag: www.hundar.fo
barnaheimi hansara í Haldórsvík var seyðahald eitt evni, ið nógv varð tosað um. - Pápi mín hevði nógvan seyð, og soleiðis fekk eg eisini henda áhugan, greiðir hann frá. Týsdagin hittu vit hann norðuri á Viðareiði
Um 10 tíðina gjáramorgunin fekk løgreglan í Havn boð um, at hundar høvdu lagt á seyð. Talan var um tríggjar ær, sum høvdu fingið so mikið nógvan skaða, at tær máttu avlívast. Og tá høvdu somu hundar longu
spurningurin er bara, nær børnini fara at standa fyri tørni, sigur Rodmund á Kelduni, sum hevur mist bæði seyð og fugl. Í fjør drap ein hundur eitt smálamb inni í seyðahúsinum hjá Rodmundi. Húsið var læst, men [...] hundi. Men tað, sum kanska upp aftur verri er, greiðir hann frá, er at menn siga seg finna ryggbrotnan seyð í haganum. Eisini teir hava hug at halda, at hundar hava verið uppií. ?Tá teir fara eftir vaksnum
Frælsi og náttúra - Longu sum ungur var ein drigin at natúruni. Lutvíst tí vit høvdu trøð, kúgv, seyð og gás. Lutvís gjøgnum skúla og skaldskap. Lutvíst við skótalívinum. Náttúran er farin í blóð og heila
At vera føroyingur er nakað serstakt. Føroyingar hava óivað heimsmet í praktiskum kunnleika - halda seyð, eiga útróðrarbát, fara á flot og vita alt um streym, fara eftir fugli, drepa grind o.s.fr. Og nógvir
av kríatúrum, og eg havi heldur ikki heimaseyð. Nú hevði eg hvørki tímað ella orkað at fingist við seyð. Fyri nøkrum árum síðan fekk Karl eina by-pass skurðviðgerð, har æðrar til hjartað vórðu skiftar.
meiriluta. Menninir vóru bara nakrir heilt fáir. Onkur helt, at teir høvdu betri hug at fáast við seyð og tosa um fisk onkra aðrastaðni. Men treyðugt so. Onkur var møttur kortini. Men teir sóu eitt sindur