tað út til búfólkið. Onkuntíð gingu vit túrar við Janu og tá Jana ikki kundu fara at svimja, tá fóru vit báðar at svimja. Tá eg fór til Frankaríki og Álands bað tú meg binda mær einar skóleistar at ganga
tær til Klaksvíkar, har tú lærdi okkum at svimja. Tú hevði so gott tol og dugdi tú eisini so væl at læra frá tær, tú gavst ikki, fyrrenn vit øll dugdu at svimja. Góði babba, ongantíð gloymi eg, tá ið tú
eftir tjaldursungum. Tú elskaði lív pabba, og var so fullur av lívi. Veit at tú plagdi at kava og svimja beint uttan fyri neystið har bládypið er. Minnist vit svumu uppi í gamla svimjihyli, tú kavaði altíð
hennara fantastiska góðu »góðaráð« við fløda og syltetøj. Sum børn nýttu vit sumrini til at læra at svimja í ánni úti í Havnardali. Arnbjørn fekk í føðingardagsgávu frá pápanum einar svimjubrillur, og sum
óløgi seg og hálvdi bátin. Ein maður slapp inn undir bátin og fekk um bekkin. Hann dugdi ikki at svimja, og tí var einasti møguleiki fyri bjarging at tvíhalda um bekkin og so vóna tað besta. Fimm komu
Peterhead, og tá ið teir kom oman á bryggjuna á miðjari nátt, datt Ivan Ward á sjógv. Hann dugdi ikki at svimja, og hóast aðrir av manningini royndu at bjarga honum, eydnaðist tað ikki. Hann druknaði og eftir
ikki meira enn næst besta tíðin. Venjarin og svimjararnir roknaðu tó við, at teir kundu megnað at svimja teinin í 1.37 ella har á leið, og varð hetta gjørt, skuldi gullið verið so hampuliga trygt. Mistak
spákaði sær yvir um eina á, so høvdu yvirskrivtirnar í fjølmiðlunum verið: ?Forsetin dugir ikki at svimja!? Nú hava vit aftur eina ABC-samgongu, har flokkarnir opinlýst hava klandrast um øll mál, síðani
Lat okkum siga, at í dag fara vit at svimja. So kann tað vera, at ein drongur ikki tímir at svimja. Jamen, so kann tað vera rætt at sleppa honum undan at svimja tann dagin." "Fyrr varð eisini gingið høgt
mans eftir á kjøli og vórðu bjargaðir: Læknin, abbi og ein sum æt Justines. Abbi, sum dugdi væl at svimja, hevði hjálpt hinum báðum uppá kjøl. Jørgen var brandur Kelda til restina av hesi frásøgn er Olaf [...] út av landi, og teir kollsigldu. Hans Jacob og Peter slupp straks á kjøl, men Ginn sum dugdi at svimja sum fiskurin varð við at mala uttan um bátin fyri at leita eftir systrini og abbanum, men tá var
