skrivar, at tað er »en naturlig diskvalifisering« fyri ein lærara at vera samkyndur, og blaðmaðurin spyr, um tað kann skiljast á annan hátt? Til hetta sigur hvalvíkarprestur: »...Altså hvis en ansøger til

mál hava nakað við veruleikan at gera. – Hví tók mann so og vaks um hallið fyri verandi fíggjarlóg?, spyr sambandstingmaðurin. Hann leggur afturat, at eitt dømi um avgerandi politikk kundi verið, at samgongan

grundarlag at viðgerða málið í, heldur hon. - Hvussu skal Løgtingið fáa teir rættu upplýsingarnar, spyr hon. Tórbjørn Jacobsen helt ikki, at stýrið fyri Húsalánsgrunnin á nakran hátt kann samanberast við

so brádliga hvørvur hon. Anna Petra steðgar bussinum og fer út. Gentan er ongastaðni at síggja. Hon spyr nakrar menn, sum koma framvið, um teir ikki hava sæð eina smágentu har. Men tað høvdu teir ikki. Anna [...] síggja meiningina í hesum. ? Hví skuldi ein so ung genta doyggja, og hví skuldi tað júst vera eg, spyr hon. Har er ongin meining í, og tað kann vera líkamikið hvønn veg eg vendi hesum, so finni eg onga

vit longu eru farin út um øll mørk og reint faktiskt liva, hví so ikki eitt nýtt lív eftir deyðan? spyr og vónar Jostein Gaarder. Gloymd ábyrgd Frá náttúruvísindi og lívsins syrgiligu avmarkingum fer prátið

offrið: Lívið sjálvt. Bara við at offra kann friðurin verða vunnin. Frið við Guð og frið við næstan. Spyr bara Jesus. Á flogvøllinum tók spurningurin um frið seg eisini upp. Nú var tað heimsfriðurin, sum

hann fekk nakran veruliga at­finn­ing­ar­sam­an spurn­ing. Hug­stoytt, at sjó­n­varps­vert­urin trá­spyr ein sam­kynd­an amerikanskan sendi­harra í Danmark og letur hann á henda hátt sleppa at leggja seg

tinghúsvøllinum Ólavsøkudag varð fyri meg stórsligin. Hvør sangur skal spælast til tína jarðarferð? ? Spyr meg aftur tá eg eri 79 ár, tí eg vænti at blíva minst 80. Hvat er tann besta konsertin, sum tú hevur

spælt inn? - Eg eri góður við fleiri av mínum sangum, og tað er ringt at velja ein einstakan burturúr. Spyr eina mammu, hvat barn hon er best við og svarið verður hareftir. Men eitt tað seinasta skotið á stammuni

livir saman við manni. - Tað er ein markering, sum fer fram, og hví velja tað verra fram um tað betra, spyr Imme Dam sum heldur, at skapningurin nú er komin í fokus heldur enn skaparin. Bønhoyrdur Annars avdúkaði