Hvørju ferð, eg eri í Føroyum, havi eg eini ørindi, ið altíð mugu klárast. Eg skal til frisør. Helst skal hon eita Ingrid, men Mariann, og Bjørk eru eisini fínar. Eg búgvi í einum stórbýi við túsundat

Summarsiglingin hjá Norrønu er nú farin á halla, og útlendsku starvsfólkini umborð eru so smátt farin at pakka saman fyri síðani at leita heimeftir ella suður í heitari lond at arbeiða. Ein teirra er

Sum tíðum vitjandi í svimjihøllini í Gundadali, gerst tú oftast partur av onkrum hugfarsligum práti, - undir skúrbaðnum, í baðstovuni ella í grynra endanum av stóra hylinum. Ein dagin fingu vit báðir

Høgni Hoydal Tá ið ein løgmaður skrivar eitt longri innlegg í bløðunum, er vanliga talan um, at ein politisk ætlan verður stungin út í kortið, og roynt verður at eggja til kjak og orðaskifti um eitt t

?So skjótt eitt mál stingur seg upp, sum kann brúkast til at skapa øsing millum manna, eru politikarar altíð klárir. ?Hinvegin vísa teir næstan ongan vilja til at leggja langtíðar karmar fyri fiskivin

Í 1967 ella fyri 36 árum síðani hevði B36 ein týskan venjara, sum nevndist Walter Pfeifer. B36 spenti bogan høgt hetta árið, og teir ætlaðu at gerast meistarar. Tað eydnaðist teimum ikki, m. a. tí tei

Portugalstrolararnir vóru góð skip at vera umborð. Tey vóru jú nýggj, og tá í tíðini var rættiliga farið at hugsað um at gera tað liviligt hjá mann­ingini. Tað hevði eisini týdning, at manningin varð

Hon bítur seg í vørrina, rættar uppá blusuna og flytur seg eitt sindur á stólinum. Ein einsamøll kvinna frammanfyri einum upptøkutóli fortelur um ein drøjan granna, sum altíð gongur og ger seg lekran

Tað var framvegis myrkt, tá ein vaktarmaður leygarmorgunin 17. juni í 1972 kom fram á eina opnað hurð í Watergate bygninginum í Washington. Hurðin skuldi verið læst, men onkur hevði við klisturbandi s

Fiskivinna Náttúran goymir nógv loyndarmál, sum munnu vera torfør at greiða út í æsir. Vit kenna tað úr havinum ? og vit kenna tað úr bakkanum, har fuglurin reiðrast. Er lítið at eta við landið, og sm