tárið enn rennur úr eyga og stundin enn kennist svár, so veit eg, at tú ert á leiðum, har altíð er sól og vár. Eg veit at tú elskaði ljósið - tú tendraði fleiri við mær, Tær løturnar, - vit báðir saman
Danberg sigur, at tey eru fegin um úrslitið. Nógv harmaðust um veðrið á ferðini, har tey høvdu væntað sól og summar. Men nú aftan á taka tey hetta bara sum eitt upplivilsi afturat øllum hinum. Tey, tey øll
Hugskotið er tó finskt og tað eru fólkini handan hugskotið eisini. Hugskotið er eisini serstakliga originalt, tí eins óhugsandi tað í roynd og veru er at savna fólk í túsundavís á Gøtusandi, eins óhug
og Hans Andreas Djur-huus. Eyðun á Lakjuni hevur smíðað øll løgini , uttan Hjørtu, kvirr, nú setur sól. Orðini eigur Alexandur Kristiansen, lagið Th. Laub og Varmakelda, orðini eigur H. A. Djurhuus og Jógvan
Sandoyggin var karmur tá kappast varð í Landavegsúkkling leygardagin. Tað var sól og bláur himmal, tá oyggin bleiv koyrt úr enda í annan, og umaftur, skrivar Tórshavnar Súkklufelag á heimasíðuni. Byrjað
, sum reka runt í Miðalhavinum, havið og strendurnar, sum vit vitja, tá vit hava brúk fyri hvíld, sól og góðum upplivingum. Nú eru hesar strendur og hetta hav ímyndin av tí ræðuligasta, sum vit kunnu hugsa
landi skulu fylgja fremstu altjóða málum fyri orkunýtslu, varandi orkukeldur, so sum vatn-, vind-, sól-, aldu-, berg- og sjóvarfalsorku, skulu mennast, royndir at menna burðardygga veiðu verða stuðlaðar
skynsamiliga fram sum gjørligt fyri umhvørvi og náttúru. Varandi orkukeldur - vindur, alda, streymur, sól o.s.fr. - eiga at gerast ein so stórur partur, sum til ber av orkuframleiðsluni. Granskingarsamstarv
kkur - í hvussu er ikki í langa tíð. - Samgongan fer neyvan at sita leingi. Tað eru longu tekin í sól og mána um, at andstøðuleikluturin ikki verður so drúgvur. Tað mest ítøkiliga, henda samgongan higartil
játtanarkarmar, so er tað rætt, men enn havi eg ikki í mínum unga politiska lívið sæð nakað tekn í sól og mánað, har tað ikki hevur borið til hjá sitandi samgongu ikki at kunnu víðka hesar karmar við e
