vera í tillagaðum størvum, hava eisini fíggjarligar skyldur. Lán, leiguútreiðslur, útreiðslur til mat og so framvegis. Tey hava familjur. Tey hava eina vón um ikki bara at yvirliva, men at hava eitt gott

handaligt arbeiði, har fólk kunnu lesa (Tilhaldið hevur eitt bókaríkt bókasavn), syngja, spæla kort, gera mat ella bara tosa saman. At eta saman er ikki nøkur sjálvfylgja. Tú skalt hava onkran at eta saman við

Vágum, sum skipar fyri túrinum. Á Kunningarstovuni minna tey á at hava góð gonguklæði, fótbúna og mat-pakka við til gongurtúrin, tí gingið verður um vátlendi fram við Fjallavatni, har eisini áir eru at

without you. Another day – Another time and place Somewhere, someway – we'll meet another day. No matter how much we need you now Heaven needed you more.

helt okkum saman. Nú sum vaksin havi eg fingið fortalt, hvussu trupult tú hevði tað, við at skaffa mat, klæðir og annað til okkum børn, tí tú var jú einsamøll við okkum 8 børnum, sum bara vóru frá 5 til

Vit høvdu ofta gestir og tað var altíð nokk til øll. Tað lá væl fyri hjá tær at hagreiða og gera mat, og mangan stóð tú til langt út á kvøldarnar og gjørdi knettir og frikadellur, eftir at babba hevði

turka á fiskaplássunum hjá Thomsen keypmanni. Eisini var hon hjá Mortensen. Umframt tað gjørdi hon mat til brúdleyp, føðingardagar og konfirmatiónir. Hon arbeiddi um dagin og tók sær av børnunum og tí húsliga

heima, so har var altíð onkur inni, og eg fekk altíð okkurt gott at eta. Maria dugdi sera væl at gera mat. Petur hevði stóran áhuga fyri tí sum eg gjørdi, hjálpti mær nógv í lærutíð míni og var altíð góður

góðar løtur, tú í náttarvakt og eg í køkinum, gamla gardan passaðu væl uppá, at náttarvaktirnar fingu mat, tá tær vaknaðu aftur um dagin. Nú er ikki nógv eftir av gomlu gardu, tit lærdu okkum so nógv. Tú fekst

Ein hørð tíð, har baði faðir, bróður, maður og verðfaðir, vunnu sær uppihald á sjón­um. Teir førdu mat um høvini til sameindu herdeildirnar, og gjørdu sítt til, at Sameindu Tjóðirnar vunnu kríggi. Tað tók