bore i vintermånederne, der er store vanddybder og havbunden er dækket af kilometer tyk lava. Selvom havet omkring Færøerne er et vanskeligt område at arbejde i, og eftersøgningen er mere usikker end i Nordsøen

handilsskipum, sum sigla í ES-sjógvi, hava fronsku myndugleikarnir longu rikið tað fyrsta skipið til havs. Tað hendi týsdagin, tá franska sjóverjan gav einum oljutangaskipi, sum er skrásett á Malta, boð um

útgerð, sum oljufeløgini hava leigað og sum av røttum eigur at verða til taks hjá boripallunum til Havs. ?Men oljufeløgini hava verið so beinasom, at tey hava játtað, at útgerðin verður flutt til Spaina

sær. Ja, fylg okkum, Harri um hav og um fjørð, og signa várt dagliga strev. So prýði várt yrki ber fosturlandsjørð, ta eydnuna tú okkum gev. Mín bátur er lítil, títt hav er so stórt, men Harri vár, tú [...] Hann las síðan eina yrking upp, sum Edmund í Garði, sáli, skrivaði í 1957. Mín bátur er lítil, títt hav er so stórt. Hoyr, Harri, eg rópi til tín! Tá bárurnar bróta, og náttin er svørt, O, lít tú í náði

rætt tað var at toga tangaskipið út frá landi. Tað vóru spaniumenn, sum gjørdu av at toga skipið til havs, áðrenn tað sakk. Forðar neyvan kríggi Serfrøðingar vænta ikki, at vápnafrágreiðingin, sum irakar

liðið eisini hevur leikararnar, sum kunnu avgera, tá spælið onkrar dagar ikki koyrir. Slíkar leikarar hav vestmenningar fleiri av, og tað er kanska fyrst og fremst hesir, sum hava gjørt, at liðið framvegis

var hjá mær. Tey flestu eg kenni halda tað vera nakað serligt at pynta til jóla, eg sjálv havi altíð hav tað so, at eg goymi alt sum eg fái frá børnunum og serliga jólapynt og jólagávur. Tá so pyntingin fer

Taagernes Land, og i en vis Forstand kann dette vel siges; Landet, Befolkningen og dens institutioner have været forholdsvis ukjendte saavel for vore danske Landsmænd som for den Fremmede; nogen klar Forestilling

sum Føroya Skipara-og Navigatørfelag lýsti, 18. desember, er av, og veiðiflotin kann nú leggja út á hav aftur. Fleiri væntaðu, at hetta fór at gerast eitt rættiliga tógvið stríð eftir, at so langt hevði

Claus Telling bara sumbingar fara avstað við, »for det står der til ingen nytte«. Nei, gott er Claus, hav tað gott í royk-osanum í Kjøpenhavn og Marianna, takk fyri tíðina tú var her, og blíðan byr framyvir