morgun. - Í løtuni halda vit, at brotsmaðurin, Jihad Al Shamie, ikki hevði skotvápn, og at einastu skotini, sum vórðu latin av, skeyt løgreglan. Løgreglan sigur, at hesi viðurskifti verða nú kannað nærri
at hesi skotini frá Høgna ikki snúgva seg um at gagna málinum, men um at raka meg og mín flokk. “Man merkt die Absicht und wird verstimmt”. Men hann átti at hugsað seg betur um – tí skotini raka Høgna
spennandi dysti, og tað fyrsta korterið settu nervar sín dám á spælið hjá báðum liðum, so serliga skotini tóktust sløsut og lítið neyv. Heldur ikki var ferðin tann stóra á spælinum, og alt sá rímiliga opið [...] svartari út hjá heimaliðnum. Tað, sum verjan hjá gestunum ikki fekk, fekk Guðrun fatur í – ella endaðu skotini omanfyri og við síðuna av. Tað eydnaðist heldur ongantíð VB at fáa steðgað stórskjúttunum hjá Tjaldri
læknarnir trý skothol í kroppinum á Nygaard. Løgreglan mistið nógva tíð. Bæði tí hon ikki fekk boð um skotini beinanveg, og tí tann stóra søgan á politigarðinum hendan morgunin var ein norsk kvinna, sum hevði [...] um, at William Nygaard var skotin. Boðini komu klokkan 09.25. Ein knappan tíma eftir at tey trý skotini raktu William Nygaard. Norska løgreglan veit enn ikki, hvør royndi at drepa William Nygaard. Sjálvur
eftir teimum. Fýra fólk vórðu rakt av skotum, men ein familja upp á fýra fekk skaðar av brotum, tá skotini raktu íbúð teirra. Vitni siga, at hóast tveir mans vóru vápnaðir, vóru fýra mans í bilinum. Sambært
við Sermitsiaq. Hann leggur aftrat, at maðurin hevði ikki skotið eftir nøkrum, men hevði latið skotini av upp í luftina. - Men, hann hevði eisini hótt fólk, sum vóru kring um hann, men tíbetur hevði hann
sær. Guðrun á Lágabø, sum varð innskift síðsta partin av dystinum, stóð sera væl og tók tey fáu skotini, sum komu frá einum nervadarvaðum Neista-álopi. Stjørnan bardi seg upp á javnt 19-19 og vardu væl
Sjófólk og reiðarar skulu heldur rinda minstulønina, tá ein túrur hilnast illa. Verða uppskotini um minstulønina og trygdargrunnin samtykt í verandi líki til triðju og seinastu viðgerð
gongu, og løgreglan hevur ikki fingið fatur á honum. Tí dugir løgreglan heldur ikki at siga, hví skotini vórðu latin av.
ikki so nógv, at tað nakrantíð gjørdist nakar ivi um, hvør tað var, sum var fyrstur á mál. Tá ið skotini geltu, var munurin ein stórur skutur ella lítil hálv bátslongd. Eingin av hinum bátunum megnaði at