yvir, er at nýliga hevur Landsverk broytt skelti í bygdini, og hetta hevur fingið nakrar borgarar at klaga. Sannleikin er, at nú eitur bygdin ymiskt, alt eftir hvørju megin tí kemur koyrandi, tí á øðrum skeltinum

ímóti skrivaðari ella óskrivaðari lóg, sum serliga er galdandi fyri almennar myndugleikar, og verður klaga tykkarat í ikki gingin á møti. Almannamálaráðið finst tó at, at í viðmerkingunum til málið kemur tó

Jákup Mikkelsen seg so ærumeiddan av Pálli á Reynatúgvu, tingmanni fyri Tjóðveldi, at hann fer at klaga hann. Í hesum sambandi er fatanin hjá Jákupi Mikkelsen, at Páll á Reynatúgvu hevur skuldsett hann

tveita øldósir eftir bilum upp á Løgmannabreyt í Hoyvík. Tvær ferðir, ringdi fólk inn á støðina at klaga um hetta, einaferð beint áðrenn klokkan tvey og aftur klokkan hálvgum trý. Aðru ferðina fekk bilurin

Clementsen. - Vit fáa illa runnið frá ábyrgdini sum favorittar. Fær ein heimavøll, so skal ein ikki klaga, líkamikið hvørjum tú møtir, sigur hann víðari. Hóast mótstøðan ikki er av ovastu hill, so hevur Sigfríður

Tað er óivað ikki so løgið, at ferðafólk klaga um fólk, ið hava sex umborð á einum flogfari. Tað eru hóast nógvar aðrar orsøkir eisini - eitt nú um tú luktar av sveitta. Eitt nú kann eitt kjak um at fáa

Fótbóltssambandi fer at fáa. Tá vit tosaðu við fótbóltssambandið fyri løtu síðani, var heldur eingin klaga komin frá EB/Streymi, og sum skilst frá felagnum í Sundalagnum, so ætla teir ikki at senda klagu inn [...] komið ásamt um á fundinum, er enn ikki greitt. Stendur einki í dómarafrágreiðingini, og verður eingin klaga send frá EB/Streymi, so liggur bólturin hjá starvsnevndini í fótbóltssambandinum. Starvsnevndin kann

uppmerkingin í Føroyum er ov vánalig. Torført er at finna vestur á flogvøllin, sigur onkur, og onnur klaga um, at um ikki staðkend fólk vístu veg, høvdu tey ikki vitað, hvørji støð í Føroyum eru verd at vitja

hevði einki koyrikort. Og beint fyri midnátt í í gjárkvøldið ringdu tey frá felagnum, Heimafriður, at klaga um ein bát, sum lá við ísbryggjuna á Vestaruvág og larmaði so illa, at tað órógvaði fólk. Løgreglan

hótti bæði løgreglustøðina og tann løgreglumannin, ið hevði harðskapsmálið um hendi. - Skal mann klaga við einari hondgranat, hevði maðurin sagt í einari samrøðu við løgregluna. Maðurin var eisini dømdur