hesa ferð í álopinum í vinstru, meðan Øssur Hansen var miðvallari. Nógvu rokeringarnar tóktust ikki bila á tann hátt, at burtursæð frá fyrsta og síðsta koretrinum var tað B68, sum var spælførandi. Teir megnaðu
útlúgvaðir av tí bragdinum og ferðingini og nógva órógvinum av stríðnum í London, so vísti tað seg ikki at bila, tá teir sunnudagin seinnapartin vóru í Herfølge. FCK var á odda 1-0 og 2-1, men Herfølge kom báðu
teir kortini “órógvaðir” av tíðindafólki og myndamanni frá Sosialinum. Men hetta tóktist kortini ikki bila tað einasta petti. 12 tímar frammanundan var ein rættilig kollvelting farin fram í bygdini og í g
jóansøku í Tvøroyri. Fasti starturin var ikki brúktur á tvey túsund metra málinum, men tað tóktist ikki bila. Manningarnar á størstu bátunum høvdu ongar trupulleikar at útinna boðini, sum tær fingu frá star
mær tann pening, mær tørvaði, og næstu 10 mánaðirnar tók eg longdina á sjómansskúla í Noregi. Knøini bila Sosialurin hitti Julian Vágstún í Klaksvík mánadagin, har hann fortaldi okkum hesa søgu um ferðina [...] var hann á brúnni sum bestimaður og skipari. Hann er ikki ungur maður longur, og knøini eru farin at bila. - Hetta er aðru ferð, eg havi skift knæið, seinast var fyri jól. Eg koyri á hesi tríhjólaðu súkkluni
tykkara síðsta dag. Sigast skal eisini, at tær vóru góðar við tykkum, ikki minst tá heilsan fór at bila. Hvussu tær vóru um tykkum – takk fyri tað Katrin, Anna og Oddvør. Lív tykkara kundi tykjast at gerast
røkja sjógvin, og hugurin at fiska var tað, ið altíð lá fremst í huga. Seinnu árini fór heilsan tó at bila. Sverri fekk ringa sjúku at dragast við, ið at enda vann á honum. Við hesum vilja vit siga Sverra
hvørja ferð, eg sá teg, at tú hevði nógv at takka fyri at vera komin so langt upp í árini uttan at bila nakað. Eg elskaði at koma norður at vitja teg. Eg hevði altíð okkurt lekkurt við, og so fingu vit
síðani Morid, sum hann hevði keypt. Í 1989 var Jóhannes raktur av álvarsomum striki, heilsan fór at bila, og hann vann seg ikki aftur. Hann gramdi seg ongantíð, men tað var sjónligt, at arbeiðsevnini viknaðu
flogvøllinum. Hann var ein góður maður, faðir, abbi og langabbi. Seinasta ári var heilsan farin at bila og sunnudagin 11. desember andaðist hann á Landssjúkrahúsinum. Eg minnist teg við takksemi. -----
