einki uttan skottfjalir. Teir sissaðust so og skiltu, at her var einki gjørt, sum ikki toldi dagsins ljós. Ein partur av okkara virksemi var eisini laksaroyndir, og vit fiskaðu laks í Eysturdjúp norðanfyri
kryvja, meðan vit tosaðu um fisk og fiskiskap inntil konan kom og segði, at kaffið var liðugt, og at ljós var tendrað í stovuni. So legði hann knívin frá sær og vaskaði sær, og so fóru vit inn. Meðan vit
kallaður Ognarbáturin, tí frá byrjan av vóru átta eigarar. Eg havi fyri kortum hoyrt, at teir sóu eitt ljós yvir neystini, áðrenn teir fóru, og kann hetta hava verið eitt varsil. Tá teir komu aftur av útróðri
leypa vit fram til seinna heimsbardaga, tá Føroyar vóru hersettar av bretum. Bretar fóru at vísa ljósmyndir í turkihúsinum hjá Petur Weihe í Søldarfirði. Tá var tað soleiðis, at tað vóru trúarsamfeløg
og lívið hevur víst seg frá sínum myrku og hvøssu síðum, samstundis sum tað eisni hevur givið mær ljós og gleði, sigur Eivør og heldur fram: - Eg upplivdi at missa eina stóra fyrimynd, sum var pápi mín
væl fyri sum hann tóktist, kom tað sum ein stórur skelkur í vikuskiftinum, at hann var farin í annað ljós at vera. Aftur ein váttan um, at ongin okkara kennir dagin og tíman. Kaj Aage Troest er maður, sum
ringir ein kona á Toftum umborð til mín og sigur, at Randi var komin inn til hennara, tí at har var ljós í vindeyganum. Tá hevði hon gingið runt í bygdini um náttina og fann ikki heim aftur. Tað var tíbetur
ikki at bjarga øllum børnum, sum hava verið offur fyri slíkum, men bara umrøða tað - varpa eitt lítið ljós á hatta tabuevni. Sjálvur heldur Agnar Artúvertin heldur ikki, at hann leggur upp til at blanda høvundan
marknaðarskilligt nýmál. Annað er trongskygni, heimføðiskapur. Men hvør veit? Kanska tekst aftur tað ljós, ið hvørvur úr gátt. Ið hvussu er: Spyrst so livst.
vóru positivt málrættað og hildu hetta vera ein spennandi tíð og eitt spennandi projekt. Nú sást ljós fyri endanum av tunnlinum, hvat varðveitingararbeiði viðvíkti. Ikki minni spennandi var, tá íð ein
