nakrar framúr góðar upplivingar eg havi havt, nakað sum eg seti stóran prís uppá, og sum eg aldrin fari at gloyma. Nøkur hugsa, jamen hví ert tú givin, tá alt var so gott? Tað hevur BESTEMT IKKI verið ein
tú bara gita tær til(?) Politikkarin er valdur at tæna landi og fólki. Og í hesum fullveldistíðum fari eg ikki at atkvøða fyri, at leggja eina rímiliga vælvirkandi alivinnu, sum eina cash cow, á føroysku
enn yvirtrekk. Eg veit ikki rættiliga, hvat eg fari at gera, men eg ætli mær ikki at vera bankastjóri ella hava eitt 8-til-4 arbeiði næstu tíðina. Kanska fari eg at skriva eitt sindur, og annars taka onkrar
gott dømi um tað gamla danska orðatakið, sum sigur, at ”da fanden blev gammel, gik han i kloster”. Fari at enda at ynskja Astrup við familju alt tað besta framyvir og vóni – nú moralurin er í hásæti – at
førleikan afturat. Í føroyska samfelagnum vísa við ikki børnunum stóra virðing sum nú er, tá eitt barn er fari í skúla og hevur gingið fyrsta flokk liðnan er tað yvirlatið til sín sjálvs eftir skúlatíð. Tað eru
til gongu norður ella við báti. Koma vit so til nútíðina so ber til at sita í Havn og gera av, at nú fari eg norður í Sund ella til Viðareiðis, ella eisini øvugtan veg. Tað er at seta seg í ein bil, koyra
Frans Skúla. Verður tað gjørt, so merkir tað, at stígur kemur í byggingina av skúlanum á Fløtum. Tað fari eg undir ongum umstøðum at góðtaka. Tað hevur allarfremstu raðfesting at byggja Skúlan á Fløtum nú
góðum lag ,og kanningar vísa, at glað fólk klára seg betur og hava eisini ein betri lívskvalitet. Eg fari at enda við fyrsta ørindinum úr einum sangi, sum fyri nøkrum árum síðan bleiv yrktur til eitt kvæðahøvi
betra um umstøðurnar, skulu vit gera okkum vónir um at økja talið av campingferðandi stórvegis. Eg fari at minna á, at í dag eru flestøll camparaferðandi sum vitja Føroyar ávegis til Íslands tey steðga
vegna vantandi bústaðarmøguleikar ella vantandi stuðul til sjúk og/ella breka børn eisini valt at fari úr Føroyum. Hartil koma lesandi, ið eftir lesnað í útlondinum, er vorðin verðandi har av ymsum orsøkum